“Το Μυστικό Νησί Που Ζωντανεύει Τις Νύχτες”

Μετά από μια μεγάλη οικολογική καταστροφή των τελευταίων χρόνων, είχαν απομείνει μερικά σημεία πράσινης ομορφιάς, δασών αιώνων.

Η ζωή στην πόλη είχε αλλάξει πολύ, η μικρή ήταν ένα θαύμα λύτρωσης να μπορέσει να ξεχάσει στιγμές που τις έπνιγαν την ευτυχία.

Το τηλέφωνο χτύπησε και μια φίλη φέρνει μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας.

“Θα έρθω να μείνω για λίγο μαζί σας Ναταλία μου.”

Η καθημερινότητα στην πόλη της θα αλλάξει πολύ.

Ήταν ότι αγάπησε στην μοναξιά αυτή της πόλης.

Η φίλη της, την αποκαλούσε “αερικό”, δεν είχε άδικο.

Έτσι ήταν η ζωή της, σαν αερικό.

Την αγαπούσε πολύ αυτή την γυναίκα.

ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΗ

Η μικρή Ναταλία κρατούσε σφιχτά το χεράκι της γιαγιάς της, ξαφνικά βρέθηκαν να περπατούν στα στενάκια μιας άγνωστης πόλης.

Ήθελε τόσο τους φίλους της στο νησί!

Λαχταρούσε να βρεθεί στην αυλή του σπιτιού της να παίζει με τους φίλους της, να την αγκαλιάζει η γιαγιά Ροδούλα, να χαϊδεύει την γατούλα της.

Γύρω γύρω από τα ποδαράκια της και οι άλλες γατούλες της γειτονιάς να θέλουν τα χάδια της.

Δεν ήθελε να στενοχωρήσει την γιαγιά της, την ακολουθούσε σε κάποια στενά που στην φαντασία της έμοιαζαν να περπατάει στον δικό της τόπο.

Ο τόπος που έχεις τους φίλους σου εκεί θέλεις να είσαι, για ένα τόσο μικρό παιδί τι σημασία έχει να είσαι κάπου άλλου!

Άκουγε με προσοχή την γιαγιά της να της εξηγεί τόσα πράγματα, λες να την ενδιέφεραν εκείνη την στιγμή ήθελε μόνο να παίξει.

Βρισκόμαστε σε μια από τις πιο ωραίες περιοχές του κέντρου στο ιστορικό της σημείο.

Κάποιοι άνθρωποι από το νησί ήρθαν και έχτισαν τα σπιτάκια αυτά, μοιάζουν με το νησί τους.

Τα δρομάκια πολύ στενά τόσο που χωρούσαν μόνο οι δύο τους.

Έβλεπε τόσες γατούλες, στάθηκε σε μια, στεκόταν στο παράθυρο ενός τόσο παλιού σπιτιού.

Την χάιδεψε με τα χεράκια της, δεχόταν την ηρεμία της μικρής και τα χάδια της.

Η γιαγιά της την άφησε για λίγο στα σκαλοπατάκια να ξεκουραστεί.

Έβλεπε τόσο ευτυχισμένο το κοριτσάκι της.

Κάποια από τα σπίτια έμοιαζαν εγκαταλειμμένα, ήταν τόσο παλιά, είχαν την μυρωδιά του παλιού ξύλου.

Έναμισης αιώνας και πλέον από το 1835 άρχισαν να χτίζονται σιγά σιγά τα σπιτάκια αυτά.

Πάνω στο βραχώδη έδαφος σκαρφαλωμένα μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής φαντάζουν τόσο όμορφα.

Κρυμμένα μικρά σπιτάκια στα στενά σοκάκια, με τις μικρές γλαστρούλες να τα στολίζουν μικροί κήποι στις μικρές αυλές .

banner_home_2

Δημοσίευση

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
0 0 Votes
Article Rating
Εγγραφή
Ειδοποίηση για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
Δείτε Όλα Τα Σχόλια