Σε αντικρύσα στης Ανατολής τα χρώματα
Λίγο πριν ο ο ήλιος ανατείλει λίγο πριν ξημερώσει και τα άστρα χαθούν στο πρώτο φως.
Μόνο η σκιά της σελήνης φαινόταν αμυδρά στον ουρανό.
Ήθελε να θαυμάσει τα χρώματα που σε στολίζουν κάθε πρωί.
Εκεί να σε κοιτώ και να μην σε χορταίνω.
Να χάνομαι στις χρυσοτάξιδες ηλιαχτίδες.
Καθρέφτης του ήλιου των χρωμάτων.
Παλέτα ζωγράφου που αφήνεται να χαθεί μαζί σου.
Ποιητής να απαρνηθεί ακόμα και τον έρωτα για να πέσει στην αγκαλιά σου.
Καράβια να σε προσκυνούν.
Βαρκούλες να σε ακολουθούν.
Και εσύ αρχοντισα θάλασσα προσκυνητής γίνομαι.
Πιάνομαι από ένα κύμα, ταξιδεύω στο αεράκι σου.
