Ακολουθείς ένα μονοπάτι ζωής όταν ξαφνικά αλλάζεις διαδρομή.
Η πορεία είναι διαγεγραμμένη.
Η ζωή, σου έχει δώσει όλα όσα χρειάζεσαι.
Και όμως στο καινούργιο μονοπάτι σε περιμένει κάτι.
Κάτι που ποτέ δεν το είχες φανταστεί ούτε προκαθορισει.
Κάτι που σου αλλάζει τα πάντα, σου δίνει όνειρα και φως.
Είναι όμορφα διαφορετικά.
Χαμογελάς, δακρύζεις.
Αλλά τούτο μάτια μου είναι το κάτι άλλο.
Είναι η ίδια η ζωή.
Αυτό το δυνατό που ποτέ δεν φαντάστηκες ότι υπάρχει.
Στα μάτια σου, στο χαμόγελο σου.
Η ευτυχία δύο ψυχών που περίμενε η μία την άλλη να νιώσουν.
“Το κάρμα” , το κάρμα ξαναγεννιέται να βρει την ολοκλήρωση στις ψυχές μας.
Φτάνει να ακολουθήσουμε την διαίσθηση της αλήθειας μας.
Αυτή θα το νιώσει, θα νιώσει για πρώτη φορά την ανάγκη των αληθινών, αγνών συναισθημάτων.
Θα ακολουθήσει τον δρόμο της ευτυχίας, πατώντας πάνω σε ροδοπέταλα αγάπης!
Και ποιος είπε ότι τα ροδοπέταλα δεν έχουν αγκάθια;
Έχουν αγκάθια, ματώνουν, πονούν, αλλά αυτός είναι ο πόνος της αγάπης, του έρωτα ψυχής!
Είναι γλυκός ο πόνος, “της ευτυχίας-της ολοκλήρωσης”.
