Η πορσελάνινη πιατέλα

“Ουφ!”
Ακούστηκε πάλι ένας αναστεναγμός από το μεγάλο σκαλισμένο σκρίνιο, που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο, στο μεγάλο σαλόνι.
“Να την πάλι, αναστενάζει.”
“Μα τι έπαθε, μέρες τώρα δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.”
“Δεν μας φτάνει που όλη μέρα μας πηγαινοφέρνουν στην κουζίνα, στην τραπεζαρία, νιώθουμε το σκληρό τρίψιμο από το άκαρδο σφουγγάρι, έχουμε και αυτήν να αναστενάζει!”
“Έτσι είναι, μόλις ήρθε την έβαλαν στην καλύτερη θέση.”
“Την κοιτάζουν και την θαυμάζουν.”
“Ναι και δεν μας μιλάει κιόλας.”
“Ψηλομύτα!”
Όλα τα κουζινικά, πιάτα ποτήρια, μαχαίρια είχαν πιάσει κουβεντολόι.
Χτύπησε δώδεκα την νύχτα.
Το μεγάλο εκκρεμές στο σαλόνι δεν σταμάτησε να κουδουνίζει.
“Τώρα εσύ μας έλειπες.”
“Θέλουμε να ξεκουραστούμε.”
“Ο χρόνος τρέχει, σας το θυμίζω, είναι ώρα να ησυχάσετε.”
“Ώρα να μας πεις πως εμείς φταίμε.”
“Ρώτησε την φίλη σου την περήφανη πορσελάνινη πιατέλα.”
“Στέκει στην μέση του σαλονιού σαν πριγκίπισσα, στην καλύτερη θέση.”
“Θα μας πεις τι σε βασανίζει” ρώτησε το ρολόι ευγενικά.
“Σε μένα μιλάς;”
“Είσαι θλιμμένη, από που έρχεσαι, είσαι στο καλύτερο σπίτι της περιοχής.
Ένας γιατρός και η οικογένεια του μένουν εδώ.
Οι επισκέπτες εκλεκτοί, από τα καλύτερα πόλης!”
“Δεν με νοιάζει.” απάντησε η πιατέλα
“Δεν την νοιάζει, την ακούσατε όλοι!!!” πετάχτηκε από την άλλη άκρη η τσαγιέρα.
“Τι να πω και εγώ, από τα χαράματα βρίσκομαι στην κουζίνα.”
“Από που έρχεσαι, αν δεν είσαι ευτυχισμένη εδώ, ποιο ήταν το σπίτι σου;”
Η πορσελάνινη πιατέλα πήρε θάρρος από το ευγενικό εκκρεμές.
“Ένα πρωινό ξύπνησα με τα χρώματα της αυγής, έχετε δει τον ήλιο να ανατέλλει;
Κάποιο χέρι με άγγιξε απαλά, αισθάνθηκα όμορφα, μου μιλούσε ένας ηλικιωμένος κύριος.
Ο δημιουργός μου .
Κάθε πρωί με το πρώτο φως του ήλιου, ξυπνούσαμε μαζί.
Άνοιγε τα παραθυρόφυλλα, καθόταν στο φως του ήλιου και άρχιζε να ζωγραφίζει πάνω μου.
Στο κέντρο ζωγράφισε τον ήλιο και γύρω γύρω το ταξίδι του.”
“Τι θέλεις να μας πεις.”
“Άρχισε να μου λέει ιστορίες, για τις εποχές, πως ταξιδεύει ο χρόνος και πόσα όμορφα είναι αυτά που μας δίνει η κάθε εποχή.
Ήταν πολύ σοφός.