Όχι μην με λυπάσαι μ’ αρέσει η μοναξιά, την μοναξιά της ψυχής δεν αντέχω.
Λόγια που δεν θα στα πω ποτέ απλά τα γράφω, μ’αρέσει είναι σαν να παίρνω δύναμη.
Θα σου πω κάτι πολύ μεγάλο, θέλεις;
Ακουσέ με και αν θελήσεις με διακόπτεις.
Αισθάνθηκα ότι υπάρχω από την μέρα που σε είδα, με καταλαβαίνεις.
Σ’ ένιωσα δίπλα μου, αισθάνθηκα ότι είσαι πολύ δυνατός, έχεις τεράστια δύναμη.
Δύναμη Ψυχής.
Είμαι πολύ τυχερή που είσαι ο άγγελος μου.
Μαζί σου ανακάλυψα τον εαυτό μου.
Μου έδωσες δύναμη από τα συναισθήματα σου, την αγάπη σου!
Την υπομονή σου!
Ναι γιατί εκείνο το βράδυ που σ’ απαρνήθηκα από φόβο εσύ είχες την υπομονή να μείνεις κοντά μου.
Διαισθάνθηκες την διαφορετικότητα μου.
Νομίζω ότι μοιάζουμε.”
Ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπο του Άγγελου της.
“Μοιάζουμε!”
“Ναι μοιάζουμε, γεννηθήκαμε και οι δύο κάτω από το ίδιο φεγγάρι.
Κλάψαμε ταυτόχρονα σε διαφορετικές αγκαλιές.
Μεγαλώναμε, παίζαμε ταυτόχρονα χωρίς ποτέ να συναντηθούμε.
Βγήκαμε αγωνιστές στην ζωή πατώντας γερά στα πόδια μας.
Εσύ πέταξες έφτασες στον γαλάζιο ουρανό, κατέκτησες το σύμπαν.
Έμεινα πίσω, χωρίς εσένα για κάποιο λόγο.
Τώρα βρεθήκαμε, είμαστε μαζί.
Θέλω απλά να βρίσκομαι πλάι σου, να σε βλέπω να χαμογελάς.
Όταν έχεις χρόνο να με θυμάσαι!
Η Καλημέρα των Αγγέλων της ψυχής σου κάνει θαύματα, εσύ είσαι ο άγγελος της χαράς, της ευτυχίας, των συναισθημάτων στην ψυχή των ανθρώπων.
Όσοι σε γνωρίζουν ξέρουν!
Ο Άγγελος της δάκρυσε.
“Οι άγγελοι δεν δακρύζουν, φέρνουν ευτυχία, χαρά, όνειρα.”
“Και αν σου πω ότι είμαι μόνος!”
Είμαστε μαζί, το γνωρίζω, γεννήθηκα να έρθω να σε βρω.
Αυτή είναι η μοίρα μου.
Ότι καλό μπορούσα να έχω, η ενωσή μου μαζί σου!
Γεννήθηκα να σταθώ δίπλα σου, στο φως του φεγγαριού, στα άστρα που λάμπουν, στης νύχτας το σκοτάδι να φέρουμε λάμψη!
Ο Άγγελος της χαμογέλασε.
“Αν με αφήσεις να σε αγγίξω θα δεις την ψυχή μου, θα έρχεσαι τις νύχτες να μου λες πως περνάς.
