Μα ξέχασα εσύ είσαι άγγελος έχεις πολλές υποχρεώσεις και εγώ μια θνητή που δεν σταματάω να σου μιλάω .
Μπορείς να με εμπιστευτείς, θα είναι το μυστικό μας, ο ένας δίπλα στον άλλον να χαρίζουμε κάτι πολύτιμο από την καρδιά μας.
Μπορώ να σου χαρίσω την αγάπη μου, όποτε θέλεις να ξαποστάσεις θα ξέρεις ότι έχεις μια καρδιά που σε αγαπάει.
Ο Άγγελος πάλι χαμογέλασε, την ήξερε καλά, είχε διαβάσει την αλήθεια της ψυχής της.
Δεν ήθελε πάρα μόνο να της δώσει μια στιγμή ευτυχίας στο άγγιγμά του!
Ήθελε να την αγαπάει και να την βλέπει ευτυχισμένη.
“Μείνε μαζί μου σε παρακαλώ, αισθάνομαι μόνη, τόσος κόσμος γύρω μου, μαζί σου νιώθω και καταλαβαίνω την ψυχή μου, είναι σαν να μου δίνεις φως.
Μείνε όσο μπορείς κοντά μου, θέλεις να γίνω το αστέρι σου.
Όλοι έχουν κάποιο αστέρι στο ουρανό, να έρθω δίπλα στο δικό σου, να βλέπουμε μαζί την ανατολή και την δύση.
Τα χρώματα να αλλάζουν, να δημιουργούν μια μαγεία διαφορετική.”
“Θα ήθελα μια συντροφιά σαν την δική σου, ξέρεις φέρνεις φως και ηλιαχτίδες στην σκοτεινή ζωή αυτή του κόσμου!”
Ήταν η πρώτη φορά που πίστεψε σε κάποιον!
Ο ‘Άγγελος της είχε μέρες να φανεί.
“Σήμερα δεν ήρθες σε έψαχνα, ο κόσμος είναι γεμάτος αγγέλους αλλά εγώ χρειάζομαι τον δικό μου.”
Καυτά δάκρυα στην ψυχή χύθηκαν, ο ήλιος αν και έλαμπε είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα της ψυχής και την βροχή των όμορφων ματιών της μοναχικής.
Άρχισε να πιστεύει ότι ο άγγελος της την ξέχασε.
Συνήθιζε να χάνεται είχε πολλές υποχρεώσεις.
Είχε πιστέψει στην “ηλιαχτίδα” είχε πιστέψει σ’ αυτόν.
Πως μπορεί κανείς να ξεχάσει τον ήλιο της ψυχής του;
Αναρωτήθηκε.
Αυτή ποτέ δεν το έκανε, της έδινε χαρά στην ζωή της.
Είχε βρει το φως που έψαχνε
Ακόμα και αν βρισκόταν μακριά, εκείνη θα πίστευε στον Άγγελο της.
Σκέφτηκε τον Άγγελο της.
Ήταν τόσο μόνη, η άνοιξη είχε έρθει για τα καλά.
Είχε δώσει ότι καλό είχε στην ψυχή της!
Έπρεπε να προχωρήσει μόνη!
Σκέφτηκε.
“Ότι έχεις δώσει μένει για πάντα στην ψυχή.
Μεγαλώνει κάθε μέρα και ανθίζει από την αγάπη που κρύβεις.
Θα είμαι εδώ πάντα να σ’ αγαπώ.
Αν η καρδιά σου θελήσει κάτι αληθινό θα γνωρίζεις που θα το βρεις!”
Ένα δάκρυ καυτό κύλησε από το μάγουλό της, ήξερε ότι ο δικός της άγγελος όσο μακριά και αν ήταν θα την σκεφτόταν!
Αυτή θα τον περίμενε!
Μάρτιος 2021 – αφιερωμένο
Στα φωτεινά Αστέρια της Ψυχής μας
G.V. – Γεωργία Βασιλοπούλου
