Το μικρό μας φαντασματάκι αποφάσισε να μπει πάλι στο όνειρό της.
“Τι θέλεις, περίμενα όλο το απόγευμα δεν ήρθε κανείς.”
Όλο παράπονο η φωνή της.
“Είμαι και εγώ παιδί και θέλω να παίξω μαζί σου, βλέπεις είμαι διάφανο κανείς δεν μπορεί να με δει, τώρα έχω εσένα, μην με διώχνεις σε παρακαλώ.”
Απάντησε όλο χαρά το φαντασματάκι.
Το κοριτσάκι το λυπήθηκε.
“Ωραία μείνε μαζί μου, αλλά να ξέρεις με τρομάζεις.
Πες μου τι σου συμβαίνει;” Το ρώτησε τώρα γλυκά.
“’Ένα απόγευμα γυρνούσα από το σχολείο με το ποδήλατο μου.
Έμενα σ’ αυτή την γειτονιά.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε.
Κάποιος δεν πρόσεξε με έριξε κάτω.
Αρκετό καιρό ήμουν στο κρεβάτι.
Δεν μπορούσα να κινηθώ, όπως εσύ.
Ήμουν πολύ στενοχωρημένος
Ένα βράδυ ήρθε κοντά μου ένας άγγελος και να ‘μαι.
Από τότε μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω.”
“Τι μπορείς να κάνεις θα μου δείξεις;”
Το κοριτσάκι ξεθάρρεψε.
“Θα σε ταξιδέψω παντού, κοίταξε ψηλά στον ουρανό, τι βλέπεις ;”
“Αστέρια, τόσα πολλά!”
“Διάλεξε το δικό σου, θα το έχουμε μαζί.
Όταν θα το κοιτάζεις δεν θα είσαι μόνη σου θα έχεις εμένα και εγώ το ίδιο εσένα .
Είσαι η μόνη φίλη που έχω, θα είναι το μυστικό μας.
Θέλεις να σου δείξω τι άλλο μπορώ να κάνω ;
Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου που θα ήθελες να ήσουν.”
Η μικρή Άννα έκλεισε τα μάτια της και ονειρεύτηκε την θάλασσα .
“ Άνοιξε τα τώρα σε παρακαλώ.”
Καθώς άνοιξε τα μάτια της βρέθηκε σε μια ακτή.
Περπατούσε, έπαιζε, χόρευε με τα κύματα.
Το φαντασματακι ήταν ένα όμορφο αγόρι της ηλικίας της.
Τώρα μπορούσε να το δει, ήταν ο μοναδικός φίλος της.
”Τι ωραία που είναι!”
Ξεφώνισε ενθουσιασμένη η Άννα.
Το αγόρι χαμογέλασε, είχαν την ίδια ηλικία.
“Τώρα δεν θα είσαι ποτέ μόνη σου Άννα.
Θα έχεις πάντα εμένα δίπλα σου.
Θα μεγαλώνουμε μαζί, θα ταξιδεύουμε όπου θέλουμε τις νύχτες.
Είμαι δίπλα σου σε ότι με χρειαστείς.
Η Άννα χαμογέλασε ευτυχισμένη.
Το πρωί ξύπνησε χαρούμενη, ένιωθε τόσο όμορφα.
