Χριστούγεννα στο Μύλο

Ωραίες  εικόνες να την συντροφεύουν μια ζωή στις σκέψεις της και στην καρδιά της.
Παραμονή Χριστουγέννων και στο μικρό χωριό είχαν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για την μεγάλη γιορτή.
Χαράματα ξύπνησε η μαμά της Μάρισας.
‘Ενα λευκό πέπλο είχε σκεπάσει τις κορυφές των βουνών, το χιόνι δεν θα αργούσε να φτάσει στο χωριό.
Το κρύο τσουχτερό.
“Μάρισα, ξημέρωσε είναι ώρα να ετοιμαστείς για το σχολείο.
Νωρίς το απόγευμα, να πας στο μύλο, με την βοήθεια του μυλωνά να αλέσετε το στάρι.
Μην ξεχαστείς με το παιχνίδι.
Δεν θα έχουμε αλεύρι για το ψωμί και τα γλυκά μέρες γιορτινές που είναι.
Να γυρίσεις πριν σουρουπώσει, να μην σε βρουν οι καλικάντζαροι έξω από το σπιτι.”
Της μήνυσε η μαμά της και έφυγε να προλάβει να τελειώσει τις δουλειές της.
Η Μάρισα γυρίζοντας από το σχολείο, ξεχάστηκε με το παιχνίδι.
Κόντευε να βραδιάσει όταν θυμήθηκε να πάει στο μύλο.
Φόρτωσε το στάρι στο γαϊδουράκι και ξεκίνησε.
Στο δρόμο συνάντησε τον Μυλωνά.
“Που πας κορίτσι μου τέτοια ώρα.
Κλείδωσα τον μύλο.
Άλλωστε σε λίγο νυχτώνει, θα έρθουν τα καλικαντζαράκια και δεν πρέπει να μας βρουν εκεί.”
“Σε παρακαλώ δώσε μου το κλειδί θα πάω μόνη μου να αλέσω το στάρι.
Δεν θα έχουμε αλεύρι για τα Χριστούγεννα.”
Παρακάλεσε η Μάρισα τον μυλωνά.
Ο μυλωνάς λυπήθηκε το κοριτσάκι και της έδωσε τα κλειδιά.
“Και μην ξεχαστείς να γυρίσεις στο σπίτι νωρίς.”
Την συμβούλεψε ο μυλωνάς.

Την ώρα που η Μάρισα κόντευε να τελειώσει, να φορτώσει το αλεύρι και να γυρίσει σπίτι, άκουσε φωνές.
Έτρεξε και κρυφτηκε.
“Ανθρωπος θε να είναι εδώ.”
“Ναι άνθρωπο μυρίζομαι.”

Τα καλικαντζαράκια άρχισαν να σκορπούν το αλεύρι, να ανακατεύουν τα σακιά στο μύλο. 
Βρήκαν το κοριτσάκι και το έδεσαν.
Μετά άναψαν φωτιά.
Άδικα τα παρακαλούσε να την αφήσουν να γυρίσει σπίτι.

“Εδώ θα μείνεις, απόψε θα σε φάμε.”
“Πάμε στο ποτάμι να μαζέψουμε και άλλα ξύλα.”