Χριστούγεννα στο Μύλο

Έφυγαν και άφησαν να την προσέχει ο γέρο τυφλός καλικάντζαρος.
Η Μάρισα κατάφερε και λύθηκε, άρπαξε ένα κούτσουρο από την φωτιά και του το ‘χωσε στο μάτι.
Ο καλικάντζαρος άρχισε να φωνάζει. 
“Βοήθεια τρέξτε μου έκαψε τα μάτια μου.
Πιάστε το κοριτσάκι, θα ξεφύγει.”
Το κοριτσάκι αφού πήρε το γαϊδουράκι φορτωμένο με το αλεύρι, κρύφτηκε στο σαμάρι, ανάμεσα στο φόρτωμα και ξεμάκραινε για το χωριό.
Οι καλικάντζαροι την κυνήγησαν.

“Να το ένα πλευρό να και το άλλο μα το κορίτσι πουθενά.” 
“Κάλκα εδώ, κάλκα εκεί, κάλκα μέσα στο σακί.”

Την ώρα που την πλησίαζαν ο πετεινός λάλησε, να διώξει το σκοτάδι, να φέρει το φως στην ανατολή.
Τα καλικαντζαράκια που ζούνε μόνο στο σκοτάδι έτρεξαν να κρυφτούν στα έγκατα της γης, στις σπηλιές.

“Μας γλίτωσες για απόψε, αλλά που θα πάει την επόμενη φορά θα σε πιάσουμε.”

Η μαμά της είχε ανησυχήσει πολύ, μόλις την είδε την αγκάλιασε σφιχτά από την τρομάρα που πήρε. 
“Μου είπε ο μυλωνάς ότι είχες πάει στο μύλο.”
“Αγαπημένη μου μανούλα ποτέ δεν θα σε παρακούσω, στο υπόσχομαι.”

Η Μάρισα υποσχέθηκε στην μαμά της ότι πάντα θα κάνει το σωστό και θα ακούει τις συμβουλές της.

Λένε πως τα καλικαντζαράκια κρύβονται στο κέντρο της γης.
Εκεί υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο που κρατάει την γη.
Κάθε μέρα το πριονίζουν να το κόψουν αλλά όταν κοντεύουν να τελειώσουν έρχεται το σκοτάδι και τα Χριστούγεννα.
Ανεβαίνουν στην γη,  κάνουν ζημιές και  πειράζουν τους ανθρώπους. 
Ένα ελαφάκι κρυφά πηγαίνει και γιατρεύει τις πληγές του δέντρου.
Την άλλη μέρα αρχίζουν να το πριονίζουν.
Ποτέ δεν  καταφέρνουν να το κόψουν.