Μέρες βασανιζόταν και έψαχνε να τον βρει, τελικά τον ξαναβρήκε στο ξέφωτο να την περιμένει.
“Ήρθες, σ’ έψαχνα.”
“Και εγώ χρειάζομαι τόσο πολύ την αγάπη σου, είσαι η ηλιαχτίδα μου στην σκοτεινή πλευρά της ψυχής μου, το φως του ήλιου.
Μπορώ να σε νιώθω.”
Αγκαλιάστηκαν κάτω από το φως της σελήνης και έμειναν να κοιτάζουν τα άστρα.
Η ευτυχία τους άρχιζε να ματώνει.
“Τι έχεις;” Την ρώτησε.
“Και αν συμβεί κάτι, μέρες αισθάνομαι ανήσυχη την ψυχή μου.”
“Τίποτα, όλα καλά θα είναι θα το δεις!
Βγάλε από τις σκέψεις σου κάθε ανησυχία.”
Την καθησύχασε αλλά ήξερε ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά μέρες τώρα.
Ο πρίγκιπας της ζωής της ήταν ο φύλακας άγγελος της πάνω στην γη.
Αυτή το αισθανόταν αλλά ποτέ δεν του το είχε αναφέρει, αρκετά βασανιζόταν.
Δεν άργησε να απλωθεί το μαύρο σκοτάδι και η μέρα έγινε νύχτα.
Οι άνθρωποι έμειναν στα σπίτια τους.
Παγωνιά και μοναξιά ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πνεύματα της ημέρας και της νύχτας.
Πόνος βασάνιζε τις ψυχές τους.
Απόγνωση.
Θλίψη και φόβος για το μέλλον.
Η νεραιδούλα θλιμμένη, τα δάκρυα της έγιναν πάλι βροχή, μα τώρα ήταν γεμάτα πόνο.
Η γη δεν μπορούσε να τα δεχτεί.
Έχασε την ομορφιά της, πάγωσε ο ήλιος, μαράθηκε το φεγγάρι, έσβησαν τα άστρα.
Η προσμονή πλήγωσε την ψυχή.
Τότε οι νεράιδες απολογήθηκαν γιατί μια ψυχή νεράιδας βασανιζόταν.
“Δεν το θέλαμε, τι σου κάναμε θα μας συγχωρέσεις;”
Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς η καρδιά της ήταν γεμάτη από αγάπη αλλά και πόνο, δεν μπορούσε να έχει τον αγαπημένο της .
Είχε επισκεφτεί το μέρος που τον συναντούσε.
Της έκανε καλό έστω για λίγο να βρίσκεται στο μέρος αυτό και ας μην ήταν ο ίδιος εκεί .
Το πρωί σαν ξημέρωνε επέστρεφε στο σκοτάδι, ήταν νεράιδα της νύχτας, ο ήλιος θα την έκαιγε, μόνο κάτω από το φως των αστεριών μπορούσε να ζήσει.
Όσο οι μέρες περνούσαν τόσο ο πόνος της μοναξιάς δυνάμωνε και μάτωνε την καρδιά της.
Ήρθε, τον είδε από μακριά να πηγαίνει στο γνωστό μέρος που τον συναντούσε κάθε φορά.
Όταν την είδε ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει τόσο γλυκά, οι σκέψεις χάθηκαν δεν υπήρχε κάτι άλλο για αυτόν στον κόσμο όλο πάρα μόνο η μικρή νεραϊδούλα της νύχτας με την ευαίσθητη καρδιά.
Το σκοτάδι τους ένωσε, το φεγγάρι χαμογέλασε και έγινε ακόμα πιο φωτεινό.
Τα αστέρια ζωγράφισαν μια τεράστια καρδιά στον σκοτεινό ουρανό.
