Τι είχε ευχηθεί η μικρή μας, μόνο να αγαπάς, να συναντήσει τον όμορφο άντρα που ερχόταν συνέχεια στα όνειρά της και να ζήσουν για πάντα μαζί.
Κάποια νεράιδα την είχε ακούσει κρυφά να κλαίει, δεν άντεξε και με μιας της χάρισε μια επιθυμία της.
Ήταν η νεράιδα της Αγάπης.
Ότι ήθελε το είχε.
Την αληθινή αγάπη του άντρα που λάτρευε.
Τον κοίταξε τρυφερά στα μάτια γεμάτη αγάπη, τον χάιδεψε στο πρόσωπο στα μαλλιά, στο λαιμό.
Έσκυψε του έδωσε ένα φιλί, αυτό που ανθίζει στα χείλη, λάμπει το βλέμμα των ματιών, μια μουσική ακούγεται και μαγεύει κάθε πλάσμα στην γη.
Του ψιθύρισε με λυγμούς.
“Πρέπει να φύγω, η καρδιά μου θα σου ανήκει πάντα.
Είσαι ο άντρας με το υπέροχο βλέμμα που λάτρεψα και αγάπησα.
Εδώ δεν θα γίνω ποτέ ευτυχισμένη, ανήκω σε έναν κόσμο άλλον.
Μόνο όταν είσαι κοντά μου αγγίζω για λίγο την ευτυχία.
Είσαι ελεύθερος να φεύγεις κάθε φορά και εγώ σε βλέπω να απομακρύνεσαι και η καρδιά μου ραγίζει.
Φεύγω γιατί σ αγαπώ.
Έκλεισε τα μάτια της, να μην δει την ψυχή της που πονούσε.
Να κρύψει τα δάκρυα της.
Από τότε η νεραιδούλα μας πηγαίνει στην γωνιά που συναντούσε τον αγαπημένο της κλαίει γιατί δεν είναι εκεί.
Ψάχνει να τον βρει σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι της πόλης.
Γυρίζει μόνη της, τα δάκρυα της γίνονται άστρα και ζωγραφίζουν την μορφή του αγαπημένου της στον ουρανό.
Αυτός κοιτάζει ψηλά στο σκοτάδι της νύχτας, βλέπει το δώρο της αγάπης της, χαμογελάει και περιμένει πότε το σκοτάδι της νύχτας ενωθεί με το φως της ημέρας και συναντηθούν την αυγή.
Στο όνειρο των αστεριών, που σβήνουν τις ηλιαχτίδες του φωτός.
Αγγίζονται στην αγάπη τους λίγα μόνο λεπτά μέχρι να σβήσουν τα άστρα και ανέβει στον φωτεινό ουράνιο θόλο ο βασιλιάς ήλιος.
Αγαπιούνται εκεί που τελειώνουν και αρχίζουν τα όνειρα, εκεί που δεν υπάρχει αρχή ή τέλος.
Τα πουλιά ξυπνούν την αυγή να κελαηδήσουν το πιο όμορφο τραγούδι τους να απαλύνουν τον πόνο του χωρισμού τους.
Για άλλη μια φορά το άγγιγμα τους δεν μπόρεσε να γίνει αγκαλιά και να παγώσει τον χρόνο.
Ο χρόνος κλαίει για το δώρο που δεν μπορεί να τους δώσει, η πορεία του είναι διαγεγραμμένη, τρέχει να προλάβει τις στιγμές να μην φύγουν.
Η νεράιδα της νύχτας ευχήθηκε να χαρίσει την ελευθερία στον άντρα που τόσο αγαπούσε.
Παρακάλεσε την νεράιδα της λησμονιάς να του πάρει το όνειρο της από το βαθύ ύπνο του.
Να αλλάξει τα όνειρά του, δεν ήθελε να τον βλέπει θλιμμένο.
Η Λησμονιά το έκανε και η νεράιδα της νύχτας χτυπήθηκε βαριά από το βέλος του σκοτεινού άρχοντα της νύχτας και την φυλάκισε στο παλάτι του, εκεί που κρύβεται το σκοτάδι, που κάθε πλάσμα χάνει την δύναμη του και πονάει για πάντα.
