Αρχόντισσα όπως το όνομα της.
Έτσι την θυμήθηκα, ατρόμητη, δυνατή αλλά η ψυχούλα της “ένα κομμάτι μάλαμα”.
Χρυσοχέρα, να μην της πετύχουν τα γλυκά, ούτε λόγος.
Το κοριτσάκι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της.
Ένας δυνατός αέρας φύσηξε.
Ο χρόνος διέκοψε το ταξίδι της.
Άλλωστε έτσι δεν κάνει;
Ανακατεύεται στις υποθέσεις της μια ζωή και τρέχει να τον προλάβει.
Καλώς να έρθει λοιπόν!
Ας τον καλωσορίσουμε και ας ξαναθυμηθούμε τα έθιμά μας
Αυτά που μας δίδαξαν οι προηγούμενες γενιές.
Αυτοί που έζησαν πραγματικά ευτυχισμένοι όλοι μαζί, σε ένα σπίτι σε μια αυλή.
Παρόλο το κρύο, το χιόνι, την κούραση το χαμόγελο τους ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο τους.
