Το αηδόνι και ο άνεμος

Κάθε πρωί στην άκρη της λίμνης, στα κλαδιά ενός γέρικου δέντρου ακουγόταν το πιο ωραίο τραγούδι που ποτέ κανείς είχε ακούσει .
Η μικρή λίμνη βρισκόταν πολύ μακριά από τους ανθρώπους, ελάχιστοι την ήξεραν, μόνο δύο τρεις τα τελευταία χρόνια είχαν επισκεφτεί την περιοχή.
Κρυμμένη καλά ανάμεσα στις δύο ψηλές κορυφές του βουνού, μάζευε τα νερά όλο το χειμώνα και μόνο τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού το νερό ήταν ελάχιστο.
Οι περίεργοι επισκέπτες ήταν τα πουλιά.
Έρχονταν από όλο τον κόσμο να ξεκουραστούν, να βρουν τροφή και λίγο νερό να ξαποστάσουν, να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Το μικρό δάσος δίπλα της ήταν καταφύγιο σε πολλά ζωάκια.
Το αηδόνι εκείνη την άνοιξη αποφάσισε να μείνει στο δάσος δίπλα στην λίμνη.
Ήταν τόσο όμορφα, από εκεί ψηλά, μπορούσε να δει όλον τον κόσμο μακριά, εκεί που χάνεται το βλέμμα στο γαλάζιο του ορίζοντα, της θάλασσας και του ουρανού.

Τα ζωάκια που έμεναν στο βουνό είχαν μαγευτεί με το τραγούδι του.
Τους άρεσε να κελαηδάει κάθε πρωί και ξυπνούσαν όλα χαρούμενα.
Ο ήλιος έστειλε τις πρωινές ακτίνες στο μικρό δάσος και το αηδόνι άρχιζε να κελαηδάει τόσο όμορφα που ο βοριάς άνεμος έτυχε να περνάει από κοντά, μαγεύτηκε με το τραγούδι του.
Άλλαξε πορεία, χαμήλωσε λίγο ταχύτητα για να μην τους παγώσει όλους και άρχισε να χαϊδεύει απαλά τα κλαδιά των δέντρων .
Ήθελε να κάνει ησυχία να μπορέσει να ακούσει το όμορφο τραγούδι του αηδονιού.

Κάθε πρωί πριν το φως του ήλιου στείλει τις πρώτες ηλιαχτίδες ο βοριάς ήσυχος ήταν στο δασάκι, δρόσιζε απαλά όλα τα πλάσματα που έμεναν στην περιοχή.
Σιγά σιγά γνώρισε την παρέα, καθημερινά τους έφερνε νέα από όλο τον κόσμο.

“Δεν είναι μόνο να βλέπεις τον κόσμο από ψηλά.
Το πιο ωραίο είναι να ζεις μαζί τους, να μαθαίνεις τα νέα, να συμμετέχεις στις ζωές τους, να μυρίζεις τα λουλούδια στις αυλές των σπιτιών τους.
Αλλά να κάνεις και σκανδαλιές.
Χθες μια κοπέλα μόλις είχε καθαρίσει την αυλή και εγώ χωρίς να το θέλω βιαζόμουν να φτάσω στη θάλασσα και την γέμισα με φύλλα .”

Όλη η παρέα της κοιλάδας εκείνα τα χρόνια ενημερωνόταν καθημερινά.
Το αηδόνι ζητούσε να μάθει νέα των φίλων του που ζούσαν στον κάμπο και ο άνεμος δεν του χάλασε ποτέ χατήρι .
Η κάθε μέρα γινόταν και πιο ενδιαφέρον .