Το νερό το έχυσαν στο πηγάδι της αυλής και το σκέπασαν με κόκκινο πανί.
“Ποιο ήταν το λάθος μας, τι δεν πήγε καλά;”
Ψιθύρισαν οι κοπέλες .
Καμία τους δεν μπορούσε να δώσει απάντηση.
Το βράδυ όλες είδαν το ίδιο όνειρο.
“Γοργόνα παρακαλεί στο πλάι της να σταθεί, θνητός αθάνατος να γενεί.
Μα βράχος στην σπηλιά, στο κύμα αγκαλιά, μια αγάπη θα πονά.
Τα δάκρυα της καφτά, στης θάλασσας τα βάθη, μαργαριτάρια στα σκοτεινά νερά, θα γίνονται όταν πονά.
Σε νόμους άγραφους θνητών δύο αγάπες θα ενωθούν, στο απαγορευμένο να εναντιωθούν.
Όταν η ψυχή πονά, τίποτα δεν μπορεί να γιατρέψει τον πόνο της, παρά μόνο αυτός που κρατά το κλειδί της αγάπης.
Όταν η πανσέληνος γίνεται κόκκινη και το αστέρι πέφτει στη θάλασσα τότε ο νέος παίρνει την μορφή του, βγαίνει από το βράχο, βρίσκει το δρόμο στη θάλασσα να συναντήσει την γοργόνα του.
Η γοργόνα θα ξαναγυρίσει στο βυθό όταν απαρνηθεί την αγάπη της για το θνητο.”
“Και αν ο έρωτας μοιάζει με την φωτιά και θέλω να καώ στις φλόγες του έρωτα σου. “
“Όταν το φεγγάρι γίνει κόκκινο στο χρώμα της αγάπης, τα δύο άστρα πέσουν στο βυθό της σκοτεινής θάλασσας, ο θνητός που αγάπησες θα μπορέσει να σ ακολουθήσει στο δρόμο του φεγγαριού, στο σκοτεινό βάθος της μαύρης θάλασσας.
Και εσυ όμορφη γοργόνα θα τον ακολουθήσεις σαν όμορφη νεράιδα στη στεριά.”
“Δυο κόσμοι θα ενωθούν.”
Η γοργόνες στην σπηλιά δεν μπορούσαν να φανταστούν στην μαντεία.
Ο νεαρός άκουσε προσεκτικά κρυμμένος στο βράχο το μήνυμα της φίλης της.
Ακολούθησε το δρόμο στο φεγγάρι για την αγάπη της μικρής γοργόνας.
Έγινε βράχος στη σπηλιά της θάλασσας.
Η μικρή γοργόνα άρχισε να κλαίει.
Τα δάκρυα της έπεφταν στον βυθό και γίνονταν μαργαριτάρια.
Αγαπήθηκαν, θνητός και γοργόνα απαγορεύεται από νόμους να βρίσκονται μαζί.
Παρακάλεσε να γίνει στο πλάι της βράχος.
