Θα τον σώσουμε της υποσχέθηκαν οι γοργόνες.
“Την μέρα βράχος και το βράδυ στο φεγγάρι θα τους οδηγεί η αγάπη τους στο όνειρο.”
Ήταν από το χέρι της μοίρας γραμμένο.
Στα μοναχικά δειλινά, στην άκρη της στεριάς, στα βράχια που βρέχονται από το κύμα, όταν ο ήλιος γέρνει στην θάλασσα, μια γοργόνα μοναχική στέκεται και περιμένει.
Να βγει το φεγγάρι να πέσουν τα άστρα στο βυθό να αφήσει την ουρά της και να γίνει θνητή.
Να ενωθεί με το πεπρωμένο της.
Να ανοίξει η πόρτα της σπηλιάς, να βγει ο αγαπημένος της, να ενωθούν να γίνουν ένα στο φως του φεγγαριού.
Κάποιοι με καθαρή καρδιά και αγνή αγάπη, μπορούν να τους δουν μαζί να κολυμπούν στο ανοιχτό πέλαγος, να σμίγουν με τις γοργόνες του βυθού.
