Ένα όμορφο κοριτσάκι, την κοιταξε.
Τα μεγάλα πράσινα ματάκια της, το φόρεμα της μπλεγμένο με αγριολούλουδα, τα μακριά μαύρα μαλλιά της στολισμένα με άνθη.
“Πάρε και εσύ ένα “
Η Άνοιξη στόλισε τα μαλλιά της Ελπίδας με ένα στεφάνι γεμάτο πανέμορφα λουλούδια.
Η Ελπίδα θαύμασε την Άνοιξη.
Στεκόταν δίπλα στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου.
“Θα σε πάω σ’ ένα όμορφο λιβάδι.
Κανείς άλλος δεν το έχει δει, μόνο εσύ θα το ξέρεις.”
Της χαμογέλασε η Άνοιξη.
Πέταξαν μακριά από το δάσος.
Είχε περάσει ο χειμώνας και είχε έρθει η άνοιξη.
Επισκέφτηκαν ένα όμορφο μέρος, δεν είχε φανταστεί ποτέ της ότι υπήρχε.
Ταξίδεψαν σε κάμπους και λιβάδια γεμάτα λουλούδια.
Η Ελπίδα μαζί με την Άνοιξη πετούσαν ευτυχισμένες.
Είχαν παρέα η μία την άλλη.
Τι όμορφο να έχεις συντροφιά στα ταξίδια σου και στην ζωή σου!
“Ποιο είναι αυτό το μέρος και πόσο όμορφο το ταξίδι μας.”
“Βρισκόμαστε κοντά στον ήλιο, κάθε φορά βγαίνει ζεστός και λαμπερός κάνοντας κάθε μου λουλούδι να ανθίσει, κάθε δέντρο να πρασινίσει.
Να έρθει η ζωή, να κελαηδήσουν τα πουλιά στο δάσος, να γεννηθούν νέα μωράκια.
Το γέλιο και η χαρά να έρθει στην γη.”
Η Ελπίδα έβλεπε τόσα χρώματα σε λουλούδια, άκουγε τα τιτιβίσματα των νεογέννητων πουλιών, το κάλεσμα των νέων μωρών που γεννήθηκαν.
“Τι όμορφα που είναι!”
“Έλα μαζί μου!”
Το κοριτσάκι της έπιασε το χέρι και πέταξαν μακριά στο γαλάζιο του ορίζοντα πάνω σ’ ένα μικρό βραχάκι.
Το Καλοκαίρι καθόταν μόνο του, έπαιζε με τα κύματα, μιλούσε στα ψαράκια.
“Σου έφερα παρέα αδελφούλι μου.”
Ένα μικρό παιδί στην ηλικία της Ελπίδας, τα γαλανά μάτια του σαν της θάλασσας το χρώμα, φαίνονταν τεράστια στο μαυρισμένο σώμα του.
Ο ήλιος ζέσταινε και το κοριτσάκι χρειάστηκε να μείνει με ένα όμορφο λουλουδένιο φορεματάκι.
“Έλα Ελπίδα μου να ταξιδέψουμε μαζί πάνω από την θάλασσα.”
Ένα μικρό κύμα τα δύο παιδάκια τα οδήγησε στην ακτή.
