Έχει και αυτή τρία παιδιά.
Ο Μάρτης πολύ ανήσυχος, παντρεύτηκε μια κουτσή γυναίκα αλλά πολύ όμορφη.
Λένε όταν κάθεται η αγαπημένη του ο Μάρτης χαμογελά και οι μέρες είναι φωτεινές.
Μα όταν περπατάει ο Μάρτης πονά γιατί κουτσαινει και στενοχωριέται.
Τότε θυμώνει και κάνει σκανδαλιες και αναποδιές.
Ο Απρίλης έρχεται να μαζέψει τα σπασμένα του Μάρτη, να μπορέσει να βοηθήσει την αγαπημένη του μητέρα που τόσο ανησυχεί για το σκανδαλιάρικο παιδί της.
Λέγεται – τριανταφυλλάς, – ανθίζουν τα τριαντάφυλλα.
Ο Μάιος – ο Λούλουδος – τόσο ήσυχος, ήρεμος, φωτεινός χαμογελαστός, όλα ανθίζουν στο πέρασμα του.
Όλη η πλάση γεμίζει λουλούδια και εμείς τρέχουμε στους αγρούς να φτιάξουμε στεφάνια.
Είναι πολύ αγαπημένοι με τον Απρίλη και για αυτό μερικές φορές τους φωνάζουμε Απριλομάη, ανθίζει όλη η φύση.
Το καλοκαίρι έχει τρεις γιους ο ένας καλύτερος από τον άλλον είναι πάντα μαζί αγαπημένοι!
Ο Ιούνιος – ο θεριστής – στεφανομένος με στάχια στο κεφάλι του.
Ο Ιουλίος – ο αλωνάρης, – μαζεύουν τα στάχια, τα αλωνίζουν, ξεχωρίζουν τον καρπό και το κάνουν αλεύρι.
Τον Αύγουστο – ο συκολόγος – γεμάτος φρούτα στο τραπέζι του, ώριμα και νόστιμα.
Το φθινόπωρο έχει και αυτός τρεις γιους.
Ο Σεπτέμβρης – ο τρυγητής – στεφανομένος με φύλλα και σταφύλια.
Τα σχολεία ανοίγουν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα και η φύση θα κοιμηθεί γα να ξαναγεννηθεί την ανοιξη.
Τον Οκτώβρη – ο βροχάρης,- έρχονται οι πρώτες βροχές, είναι ο μήνας της σποράς.
Η αρχή της ζωής.
Θέλει να δώσει στην άνοιξη τα πιο ωραία χρώματα αναγέννησης.
Πάντα συνεργάζεται με τον Απρίλη.
Ο Νοέμβρης – ο μεσοσπορίτης.
Πολλές περιοχές βρίσκονται στο μέσο της σποράς.
Στα βουνά φέρνει τα πρώτα χιόνια.
Πάντα στεφανομένος με κλαδιά ελιάς.
Είναι ήπιος μήνας δεν έχει πολύ κρύο.
Όσοι μένουν στο βουνό πηγαίνουν στο δάσος να μαζέψουν ξύλα.
Να μπορέσουν να ζεσταθούν στην πρώτη παγωνιά του χειμώνα.
Ο δάσκαλος κοίταξε την Ελπίδα, ήταν τόσο χαριτωμένη και τα μαγουλάκια της είχαν γίνει κατακόκκινα.
“Ελπίδα μου ποιος μήνας σου άρεσε περισσότερο;”
“Ο Μάρτιος Κύριε.”
“Γιατί ελπίδα μου;”
