Τόσος κόσμος απολάμβανε την δροσιά της θάλασσας, μα αν ήρθε το βράδυ ο χρυσός φωτοστέφανος ο ήλιος έβαψε την δύση με τα χρώματα του δειλινού.
Η Ελπίδα είχε πεινάσει.
Είχε φτάσει η ώρα να γνωρίσει το Φθινόπωρο.
Την εποχή που ωριμάζουν τα φρούτα στα δέντρα και οι άνθρωποι απολαμβάνουν τους καρπούς τους.
Ταξίδεψαν πολύ γρήγορα, οι μέρες είχαν μικρύνει, ήθελε να δείξει στην Ελπίδα την ομορφιά του Φθινοπώρου.
Στη μέση του δάσους ένα ξέφωτο στρωμένο με πολύχρωμα φύλλα, ένα αγόρι τους περίμενε.
Ελάτε θα φυσήξει ο βοριάς να πέσουν όλα τα φύλλα στην γή, να τα σκορπίσει παντού, θα γεμίσει η φύση με τα χρώματα μου.
Τα μοναδικά χρώματα που βάφουν την γη, κίτρινη, κόκκινη, καφέ, πορτοκαλί.
Σκεπάζουν την γη για να ξεκουραστεί λιγάκι, να έρθουν οι βροχές να ποτίσουν το χώμα.
Ο δάσκαλος είδε πως η ελπίδα είχε κουραστεί, δεν ήθελε να απασχολήσει άλλο το μυαλουδάκι της, αρκετά είχε τρέξει σε κάθε ιστορία του.
Συνέχισε σοβαρός τώρα.
Παιδιά τέλος θέλω να θυμηθούμε τα ονόματα των πιο αγαπημένων παιδιών του χρόνου. Ξέρετε ποια είναι.
Η Ελπίδα χαρούμενη ήθελε να δώσει τις δικές της απαντήσεις και ο δάσκαλος δεν ήθελε να της χαλάσει χατήρι.
“Πες μας Ελπίδα, το ξέρω ότι είσαι μοναδική να τους περιγράφεις.”
“Θα το πω εγώ τους μήνες που αγαπάω τόσο πολύ.”
Η Ελπίδα άρχισε περήφανη .
“Ο Χειμώνας είχε τρία παιδιά, τους μήνες.
Σε κάθε ένα παιδί του είχε αναθέσει και κάτι.
Ο πρώτος ο χαιδεμένος του ο Δεκέμβρης ο Χριστουγεννιάτης γεμάτος γιορτές.
Οι άνθρωποι φορούν τα γιορτινά τους και υποδέχονται συγγενής και φίλους.
Ο Γενάρης ο μεσοχειμώνας έχει καρδιά φωτεινή.
Μες στην καρδιά του χειμώνα η Αλκυών γεννά τα αυγά της.
Ο ήλιος ζεσταίνει την φωλιά να μπορέσουν να κλωσήσει τα αυγά της.
Ο Φεβρουάριος του αρέσει να πολεμάει με τον Μάρτη.
Ουφ και αυτός ο Μάρτης ανυπόφορος και άστατος.
Αναβλύζουν τα νερά στην φύση από τις πολλές βροχές.
Η Άνοιξη η αδελφή τους, πήρε όλα τα καλά, ήθελαν να είναι πάντα ευτυχισμένη και λαμπερή.
