Ακολούθησε την σκάλα μέχρι την στέγη.
“Η θέα θα είναι πολύ ωραία από ψηλά ” σκέφτηκε.
Κάτω από την στέγη ο Σοφός έμενε κρυμμένος.
Ήταν δύσκολο να πιστέψει πως ήταν το μικρό κοριτσάκι του.
Η πόρτα άνοιξε η Ναταλία βρέθηκε σε μια μεγάλη έκπληξη .
“Μην πετρώσεις Σοφέ!!”
Η Ναταλία έτρεμε στην ιδέα ότι στην αποκάλυψη ενός νάνου θα γινόταν για πάντα πέτρα ή θα εξαφανιζόταν να μην προδοθει το μυστικό τους!
Είχε διαβάσει μια ιστορία ότι όταν αποκαλύπτονται οι νάνοι πετρώνουν.
“Είναι αλήθεια, χρόνια έψαχνα να βρω κάποιον σαν και σένα.
Μην με φοβάσαι, τυχαία βρέθηκα εδώ, δεν θέλω να σε αποκαλύψω.
Ξερω για το μυστικό της στέγης, το βρήκα σε ένα βιβλίο της γιαγιάς μου, ήταν δύσκολο να το πιστέψω, είσαι μπροστά μου ακριβώς ο ίδιος όπως το γράφει στο βιβλίο!!!”
“Ποιά είσαι και τι θέλεις!!!” την ρώτησε ο Σοφός με θάρρος.
Η Ναταλία κάθισε σε ένα μικρό σκαμνάκι.
“Έπρεπε να σε βρω, ήταν επιθυμία της γιαγιάς μου!
Ένα μυστικό που είχε καλά κρυμμένο στην ψυχή της.
Μου το μετέφερε σαν παραμύθι.
Έφυγε ξαφνικά από το σπίτι, σου υποσχέθηκε ότι θα γυρνούσε.
Δεν τα κατάφερε, προσπάθησε να φύγει κρυφά, ήταν μόνη της με το μυστικό κρυμμένο καλά στην ψυχή της!!!
Όταν γεννήθηκα οι ιστορίες της ήταν γεμάτες από περίεργα μέρη !!
Της έμοιαζα πολύ!!!
Μου εμπιστεύτηκε το ημερολόγιο της.
Ποτέ δεν σε πρόδωσε.
Κατάλαβα πως κάπου υπήρχε ένα μυστήριο !!!
Άφησα να με οδηγήσουν οι περιγραφές και οι διηγήσεις της!!!
Όταν έφτασα στο σπίτι δεν ήξερα.
Η διαίσθηση μου το ένιωσε !!!”
Ο Σοφός την κοίταξε.
“Της μοιάζεις, την νύχτα που ήρθες στο σπίτι, την ώρα που κοιμόσουν, όλη νύχτα στάθηκα απέναντι σου!!!
Ήταν σαν να ήμουν μαζί της!!!
Μέτρησα τα χρόνια, ήταν πάρα πολλά για να ήσουν εκείνη.
Αναρωτήθηκα για τα περίεργα της μοίρας!!!
Ήταν η αγαπημένη μου παρέα.
