“Δέξου το μικρό μας δώρο, ο καθρέφτης που θα σε οδηγεί σε εμάς όταν θα μας χρειαστείς!!!
Ήθελε να κατέβει στον κήπο να αισθανθεί ότι είχε το θάρρος και την τόλμη να κάνει κάτι ξεχωριστό.
Ήθελε να πιστέψει ότι όλα ήταν αλήθεια και όχι όνειρο.
Σαν έπεσε το σκοτάδι στο σπίτι κουρασμένη αποκοιμήθηκε.
Δίπλα της ο Σοφός την προστάτευε όλη την νύχτα.
Στο πρώτο φως της μέρας, η πρώτη ηλιαχτίδα έπεσε στον καθρέφτη.
Φώτισε όλο το σπίτι.
“Τώρα Ναταλία, γρήγορα το άλογο σου πάρε τα κλειδιά τρέξε σαν τον άνεμο.”
Η Ναταλία κατάφερε έδωσε το κλειδί στην πιο όμορφη νεράιδα.
Διάβασε και είδε την ψυχή της.
Την καλοσύνη και την αγάπη του κόσμου!
Μιλούν για τις νεράιδες για τους νάνους αλλά κανείς δεν ξέρει τον καθήκον που έχουν ανάμεσα μας.
Να μας προστατεύουν τα όνειρα μας μένοντας ακοίμητοι φρουροί στο σκοτάδι της νύχτας.
