“Η ευχούλα της γης”
Τον έβλεπε από το αστέρι της κάθε βράδυ να γυρίζει κουρασμένος, κατάπονος, μόνος. Ήξερε να χαμογελούσε, ένα μυστήριο πλανιόταν στο βλέμμα του. Ακτινοβολούσε ο ψυχισμός
Τον έβλεπε από το αστέρι της κάθε βράδυ να γυρίζει κουρασμένος, κατάπονος, μόνος. Ήξερε να χαμογελούσε, ένα μυστήριο πλανιόταν στο βλέμμα του. Ακτινοβολούσε ο ψυχισμός
Και σαν νεράιδα χάθηκες, στο πράσινο των μεγάλων πεύκων. Aκολούθησες το μονοπάτι από αερικά πλάσματα, στοιχειωμένο. Δύσβατο σαν την καρδιά και την ψυχή που καρτερεί
Το Κάρμα του Πεπρωμένου σου, Ξαναγεννιέται.. “Ματωμένες Ψυχές” Μόνο τις νύχτες μπορεί να ζήσει ότι νιώθει και αισθάνεται. Μόνο τις νύχτες έχει το δικαίωμα να
Έχεις ταξιδέψει σε μια στιγμή σε όλο το περιεχόμενο ενός βιβλίου, αλλά πρέπει να αρχίσεις να δίνεις μία μία την περιγραφή του κάθε πρωταγωνιστή. Ο
Χρειάστηκα κάποιον εδώ στη γη. Έναν Άγγελο καλό – με καθαρή ψυχή. Ελπίδα ζωής να ‘ρθει κάποια στιγμή. “Μα θα τον καταλάβω; Πως μπορώ να
Σαν την βροχή που πέφτει στην γη, που εισχωρεί σε κάθε χαραμάδα, σε κάθε δρομάκι, σε ρυάκια, σε ποτάμια, να δροσίσει, να φέρει νέα ζωή.
Σε ποιον δεν αρέσουν τα ονειρα! Επισκέπτης των ονείρων ένα μικρό χαρούμενο, παιχνιδιάρικο, γελαστό φαντασματάκι. Του άρεσε να μπαίνει στα όνειρα των μικρών παιδιών. Η
Η Ελπίδα ζει με τους έφηβους. Κοντά τους επιθυμεί να τους φέρει ότι αγαπούν. Μαζί με την σελήνη, τα αστέρια, τον λευκό άγγελο της, ταξιδεύουν.
Της λησμονιάς το βάλσαμο. Πικρό νερό στα χείλη. Λέξεις να σου πουν γλυκές. Στο άλλο το ταξίδι. Μα πως να σ’ αποχαιρετιστώ. Πάγωσε ο χρόνος,
Θέλω να ζήσω πίσω από τις σκιές. Ο φόβος να μην χωράει. Μόνος όπως έμαθα να ζω. Καρδιά να μην πονάει. Μέτρησα τα άστρα του
XLN TEAM © 2021. All rights reserved. Terms of use and Privacy Policy