Της λησμονιάς το βάλσαμο. Πικρό νερό στα χείλη. Λέξεις να σου πουν γλυκές. Στο άλλο το ταξίδι. Μα πως να σ’ αποχαιρετιστώ. Πάγωσε ο χρόνος,
Θέλω να ζήσω πίσω από τις σκιές. Ο φόβος να μην χωράει. Μόνος όπως έμαθα να ζω. Καρδιά να μην πονάει. Μέτρησα τα άστρα του
“Στην αγκαλιά των ματιών σου βυθίστηκα. Ίδια η θαλασσά μου ταξίδεψα. Και αν με πήρες κοντά σου. Ακολούθησα τα ονειρά μου. Τα άστρα του ήλιου
Ένα αρχοντικό φάνταζε σαν παλάτι, ξεχασμένο μόνο του χρόνια. Στο παλιό πιάνο, κλεισμένες οι νότες. Έχασαν το ενδιαφέρον τους για την μουσική. Αποκοιμήθηκαν πάνω στα
Ήταν πολύ μικρή ήθελε να πιστέψει σε κάποιον. Τα όνειρα την κυνηγούσαν. Σαν έπεφτε η νύχτα γίνονταν όλα αληθινά. Περίεργοι επισκέπτες της κρατούσαν συντροφιά. Ζωντάνευε
Περιπλανόμενη στο στενό χωμάτινο δρομάκι αρκετή ώρα. Είχε χαθεί από τους υπόλοιπους ιππείς. Αυτή και το άλογό της θα τους έβρισκε η νύχτα μόνους. Έπρεπε
“Τι γυρεύεις εδώ, τι ψάχνεις; Δεν σ’έχω ξαναδεί στα μέρη τα δικά μας.” “Έχω έρθει από μακριά, εκεί που τα αστέρια λάμπουν στον ουρανό. Στα
“Mα που βρίσκομαι; Βγήκα από το βιβλίο μου΄; Ποιο είναι το μέρος αυτό; Μμμμ πιάστηκα πάλι στον ιστό της αράχνης. Άντε πάλι να ξεμπλέξω. Το
Στο ξέφωτο του δάσους, σ’ ένα μικρό σπιτάκι, ζούσε ένα κορίτσι που το έλεγαν Φαντασία.Είχε χάσει τους γονείς της, έμενε μονάχη της.Η Φαντασία λάτρευε την
Το κουδούνι του σχολείου ακούστηκε.Τα παιδιά μαζεύτηκαν όλα μαζί, κάποιο από όλα στάθηκε μπροστά, δίπλα στους δασκάλους και είπε την προσευχή. “Ουφ πάλι μάθημα.” Σκέφτηκε
XLN TEAM © 2021. All rights reserved. Terms of use and Privacy Policy
