Είναι πνεύματα της νύχτας.
Σε φοβερίζουν με τις κινήσεις τους, νομίζεις ότι θα σε πάρουν μαζί τους στα έγκατα της γης.
Υπάρχει μια ιστορία που έλεγαν οι παλιοί.
Κάποτε γεννήθηκε το πιο όμορφο ξωτικό-νεράιδα-αερικό που μπορούσε κανείς να ανταμώσει.
Η εξωτερική ομορφιά της, αλλά και της ψυχής της ήταν η τιμωρία για ότι θα συνέβαινε αργότερα.
Μεγάλωνε στο δάσος των ξωτικών και σχεδίαζαν τα πιο όμορφα παιχνίδια.
Κόντευαν Χριστούγεννα, κάποια άσχημα ξωτικά, μαύρα και πολύ κακιά με μαύρη καρδιά, κατοικούσαν στις σπηλιές, βαθιά μέσα στα έγκατα της γης.
΄Ετυχε να περνούν από την περιοχή.
Ανέβαιναν συνήθως στην γη τις μέρες των Χριστουγέννων να σκορπίσουν τον φόβο στους ανθρώπους, να καθυστερήσουν τις δουλειές τους και να αποτρέψουν να έρθουν τα Χριστούγεννα, αλλά δεν τα κατάφερναν.
Το όμορφο αερικό το βρήκε το σκοτάδι.
Παρά την θέληση της παράκουσε το νόμο της οικογένειάς της.
Πριν την δύση του ήλιου και πριν αρχίσει η νύχτα να απλώνει το μαύρο πέπλο της, έπρεπε να γυρίζουν στο σπίτι, να προστατευτούν από τα κακά πνεύματα.
Ήταν ατρόμητη και δυνατή, συνέχισε να περπατάει στην σκοτεινιά.
Κάποιο ξωτικό την είδε και θαμπώθηκε από την ομορφιά της.
Μεταμορφώθηκε σε πλάσμα όμορφο και την κολάκευσε με τα λόγια του και τις καλές του πράξεις.
Την πήρε μακριά και δεν την ξαναείδε κανείς.
Έλεγαν ότι οι απόγονοι είναι μικρά ξωτικά τόσο όμορφα εξωτερικά αλλά τόσο μαύρη η καρδιά τους.
Μαύρες νεράιδες της νύχτας τα ονόμαζαν.
Σαν σκοτεινές σκιές εμφανίζονταν ξαφνικά στο σκοτάδι.
Άνθρωποι έχαναν τα παιδιά τους, ιδιαίτερα τα πιο όμορφα κορίτσια.
Τα έπαιρναν μαζί τους, ήθελαν να γεννηθούν νέα όμορφα ξωτικά που έμοιαζαν νεράιδες.
Τα ίδια δεν μπορούν να αποκτήσουν όμορφα παιδιά.
Με τα χρόνια έχαναν την ομορφιά, φοβόντουσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Τα μικρά κορίτσια ξεχνούσαν τις οικογένειες τους.
Τα έλουζαν στο ποτάμι με το νερό της λησμονιάς και τα κρατούσαν μαζί τους.
΄Ετσι γεννιόντουσαν τα πιο όμορφα σκοτεινά αερικά με την μαύρη καρδιά.
Είναι κλέφτες των μικρών παιδιών.
Οι απόγονοι των μαύρων αερικών παίρνουν την ομορφια από την μαμά της και την κακιά καρδιά από τον πατέρα τους.
Μην τρομάξεις αν αισθανθείς την αύρα τους.
Γίνε φίλος μαζί τους.
Τους αρέσει να ανακατεύονται στις δουλειές μας, να σπέρνουν την διχόνοια.
Έρχονται συνήθως με το πρώτο χιόνι κοντά τα Χριστούγεννα.
Κοίταξε τα στα μάτια.
Μην αφήσεις να δουν τον φόβο σου.
Δείξε θαυμασμό.”
“Πώς είναι παππού;” Tον είχε ρωτήσει.
