Κάποιο αερικό κόλλησε στο μέλι που είχε βάλει να τα παγιδέψει.
Ο παιχνιδοποιός το κατάλαβε από το φτερούγισμα και την ακαταστασία που επικρατούσε πάνω στο τραπέζι.
Έριξε άσπρη άχνη ζάχαρη πάνω του και αλεύρι.
Εμφανίστηκε ένα μικροσκοπικό μαύρο πλασματάκι.
Ήταν τόσο μικρό και όμορφο, λίγο μεγαλύτερο από πεταλούδα.
Όταν αντιλήφθηκε ότι κινδυνεύει, τότε φάνηκε όλη η ασχήμια του.
Το πρόσωπό του άλλαξε έγινε απειλητικό με έντονες άσχημες γκριμάτσες.
“Θα σε ελευθέρωσω αλλά πρώτα θα σώσουμε τα Χριστούγεννα.
Θα πάμε τα παιχνίδια στα παιδιά.
Κάλεσε τις νεράιδες, τα αερικά και τα ξωτικά της νύχτας να έρθουν να με βοηθήσουν.”
Είπε αγέρωχα.
Στάθηκε τυχερός, είχε φυλακίσει την αρχηγό των ξωτικών.
Είχε βγει πρώτη να εξερευνήσει τον χώρο και πιάστηκε στο δόλωμα.
Τα άλλα παρακολουθούσαν και περίμεναν οδηγίες του.
Ήταν πολλά, μα πάρα πολλά, δεν μπορούσαν παρά να υπακούσουν στις οδηγίες της για να σώσουν την αρχηγό τους.
Θα τα οδηγούσε στα παιδιά.
Τα πονηρά πνεύματα τους σκέφτηκαν ότι έτσι θα πλησίαζαν τα παιδιά και θα τα έκλεβαν.
Συμφώνησαν, αλλά ο παιχνιδοποιός δεν φανταζόταν για το κακό που θα προξενούσαν.
Ηταν αργά το βράδυ.
Έριξε ένα κούτσουρο στην φωτιά, έλεγαν ότι η γωνιά στο τζάκι πρέπει να μένει ζεστή, να ζεστάνει το θείο βρέφος.
Ξημέρωσε η ημέρα των Χριστουγέννων, με την δύναμη της μαγείας των ξωτικών ο παιχνιδοποιός κατάφερε και έφτασε στο χωριό.
Πάνω στην βιασύνη του ξέχασε το μουσικό κουτί στο ράφι.
Το δέντρο στην μεγάλη πλατεία της πόλης ήταν στολισμένο.
Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι στρωμένο σε κάθε νοικοκυριό.
Το Χριστόψωμο μοσχομύριζε, μόλις είχε βγει από το φουρναριό.
Στο μπουφέ του σαλονιού, γλυκά, διάφορες λιχουδιές, ποτά, όλα ήταν έτοιμα να καλωσορίσουν τους καλεσμένους.
Άνοιξε το μαγαζί να βάλει τα παιχνίδια στα ράφια.
“Άργησες πολύ φέτος, δεν φανταζόμασταν ότι με τόσο χιόνι θα τα καταφέρεις.
Θα ειδοποιήσω τον άρχοντα να ξεκινήσει η γιορτή νωρίς το απόγευμα.
Τα παιδιά θα πάρουν τα παιχνίδια τους.” του είπε ο δήμαρχος της πόλης.
