Η Ψυχή Των Συναισθημάτων

Το μικρό κοριτσάκι χάθηκε και εκείνη βρισκόταν ξαπλωμένη στο μεγάλο κρεβάτι της.
Τι είχε ζήσει;
Όνειρο ήταν και πέρασε!
Αναζήτησε κάτι στο χώρο να καταλάβει που ήταν, δεν μπορούσε να αντισταθεί στην μαγεία ενός γλυκού ύπνου.
Αισθανόταν κουρασμένη.

Προχωρούσε στον μεγάλο διάδρομο, ήξερε που πήγαινε, στο βάθος η μεγάλη σκάλα, κρατούσε κάποια κεριά που βρέθηκαν τυχαία μπροστά της.
Ο φωτισμός του χώρου λιγοστός, ήθελε να βγει στην μεγάλη βεράντα στο πίσω μέρος του σπιτιού.
Αισθανόταν την παρουσία κάποιου αλλά, που ήταν, συνέχισε να περπατάει και βρέθηκε να κοιτάζει έξω από το παράθυρο.
Η αγαπημένη της θέση, δεν ήταν δυνατόν το βιβλίο που της άρεσε ακουμπισμένο στο τραπέζι.
Έσκυψε να το πάρει, να διαβάσει τις τελευταίες σελίδες της ιστορίας, όταν άκουσε ένα θόρυβο, κάποιο θρόισμα από τα φύλλα των δέντρων.
Κατευθύνθηκε προς το μέρος που ακούστηκε ο θόρυβος, κανείς δεν υπήρχε.
Ηταν αληθινά όλα αυτά;
Πως ήξερε τόσο καλά το μέρος αυτό;
Τι συμβαίνει;
Μια όμορφη ανδρική φιγούρα κινήθηκε γρήγορα, δεν πρόλαβε να δει πολλά και εξαφανίστηκε.

Ήθελε να γυρίσει πίσω στο κρεβάτι της, να ξεκουραστεί, την τρόμαζαν όλα αυτά που έβλεπε γύρω της.
Όλα ήταν μιας άλλης εποχής, το γνώριζε καλά, δεν μπορούσε όμως να καταλάβει, το κάθε τι στην θέση του, έμοιαζαν τόσο μεγαλοπρεπή και ταυτόχρονα τόσο εγκαταλελειμμένα και η παρουσία κάποιων που δεν μπορούσε να δει, ήταν έντονη.
Άνοιξε την πόρτα στο μεγάλο δωμάτιο, κάποιος κοιμόταν στο κρεβάτι της, τι είναι πάλι αυτό, σκέφτηκε, ένας άλλος ταξιδιώτης;
Όχι.
Ήταν η ίδια με διαφορετικά ρούχα, τα μαλλιά της, μακριά μαύρα, μπούκλες και η όψη της διαφορετική.
Πάλι το ίδιο όνειρο και πρωταγωνίστρια η ίδια.
Κοιτούσε τον εαυτό της στο κρεβάτι, όμορφη, γλυκιά με δέρμα λευκό σαν να είχε βγει από κάποιο παραμύθι .
Δεν θα τελείωνε ποτέ αυτή η βραδιά, ήταν όλο απρόοπτα και τώρα η ίδια.
Ήθελε να φύγει, να τρέξει στο αυτοκίνητο της, να ξεφύγει, αλλά τωρα έμοιαζε ακατόρθωτο.
Κατέβηκε στο μεγάλο σαλόνι, κάθισε στον καναπέ.

Δεν είχε που αλλού να πάει έπρεπε να σκεφτεί, φοβόταν κάθε κίνηση της πλέον, το μέρος γνώριμο αλλά πρώτη φορά πήγαινε εκεί και το πιο σπουδαίο ποτέ δεν είχε ακούσει κάποια ιστορία για αυτόν τον πύργο.
Της φαινόταν σαν να είχε μεταφερθεί σε μια άλλη εποχή.
Πώς μπορούσε να είχε γίνει αυτό!