Στον καθαρό ουρανό του Αυγούστου έψαχνα τα αστέρια.
Ξεχώρισα το δικό μου.
Το πιο φωτεινό, το πιο λαμπρό.
Ταξίδεψα όλη την νύχτα μαζί του.
Έμαθα τους αστερισμούς.
Διαπέρασα τα νεφελώματα.
Έφτασα ακόμα πιο μακριά.
Ξεχώρισα την μικρή άρκτο.
Όμορφος, σκοτεινός ουρανός κεντημένος με λάμψη των αστεριών.
Ταξιδευτές της νύχτας τα όνειρα, ζωγραφίζουν πλήθος άστρα.
Το φωτεινό μου αστέρι παρακολουθεί την γη να γυρίζει.
Την ανατολή.
Σβήνει στο πρώτο φως της πρώτης ηλιαχτίδας.
“Θυγατέρα” του ήλιου.
Ο Αυγουστιάτικος ρομαντικός ουρανός είναι με όνειρα και αστέρια φτιαγμένος.
Στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι κατοικεί ο έρωτας και η αγάπη.
Και υπάρχει η στιγμή που ο Αύγουστος μας δίνει την ευκαιρία.
Να κοιτάξουμε όλοι την ίδια στιγμή την ανατολή του ολόγιομου φεγγαριού.
Να σκεφτούμε τον έναν και μοναδικό που έκλεψε την καρδιά μας.
Να ευχηθούμε να μας σκέφτεται.
Την ίδια στιγμή, το ίδιο δευτερόλεπτο.
Να ανταλλάσσουμε όνειρα και ελπίδες αντάμωσης.
Στον έναν έρωτα που έρχεται μια φορά.
Και μένει για πάντα, στις καρδιές μας, στα όνειρα μας, στην ψυχή μας.
Κάτω από την πανσέληνο θαρρώ.
Είδα ένα βαρκάκι να ‘ρχεται από μακριά.
Πίστεψα στο θαύμα του ουρανού.
Της θάλασσας του ονείρου!
Με ξεγέλασε το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου.
Με πήρε μακριά σε τόπους αγιασμένους.
Ανοίγοντας χρυσαφένιο μονοπάτι στης θάλασσας τα βάθη.
Με ταξίδεψε μαζί σου σε χώματα ιερά.
Μυστικά παραδεισένια.
Στα παραμύθια!
Ζωντανεύουν μόνο όταν το φεγγάρι γεμίσει στον ουρανό.
Στέκει μόνο του.
Θαμπώνοντας τα αστέρια.
Τον δρόμο σου ακολουθώ.
Το ολόγιομο φεγγάρι τρέχω να δω.
Στο βυθό της θάλασσας να μπω.
Να βρω το δικό σου μυστικό.
Φυλαγμένο από κάθε καιρό.
Στο κοχύλι του νότου κρυφό.
Μαργαριτάρι σαν θα βρω.
Μια ευχή μου έμεινε το καλοκαίρι αυτό.
Εσένα θα σκεφτώ.
Κοντά σου να βρεθώ.
