Φωτογραφία παρελθόντος, δεν εκτυπώθηκε ποτέ!
Χίλια χρώματα, χίλιες εικόνες.
Μπορείς να αποθανατίσεις το παρελθόν.
“Μόνο σε χιλιάδες εικόνες, σε χιλιάδες σελίδες, κάποιες στιγμές!”
Μόνο στιγμές μπορείς να φυλακίσεις.
Τα υπόλοιπα μένουν στην ψυχή.
Αναμνήσεις σαν όνειρα, σε ζωή!
Οι συκιές, περιφρουρούσαν τα κτήματα.
Στόχος μας, να κλέψουμε από τον χρόνο μια στιγμή.
Να γευτούμε τα ώριμα σύκα!
“Κουραστήκαμε στον ήλιο.”
Πρόφαση να μας πουν να ξεκουραστούμε.
Γιατί παιδιά είμασταν.
Τα χεράκια μας σαν “κλωστουλες” γέμιζαν τα κοφίνια.
“Φέρτε και σε μας λίγα σύκα.
Θα σταματήσουμε να ξαποστάσουμε.
Κάτω από την ελιά.”
Οι μεγάλοι διάλεγαν την πιο μεγάλη σκιερή ελιά.
Βάζαμε νερό και φαγητό κάτω στον ίσκιο της.
Τρέχαμε σαν τις μέλισσες να μαζεψουμε τα σύκα.
Τα ξερόχορτα και τα βάτα είχαν καλύψει μες στο χρόνο το περίγυρο της συκιάς.
Πάνω στην λαχτάρα μας για σύκα πατούσαμε στα αγκάθια και τα ξερικά κλαδιά.
Θέλαμε να φτάσουμε τα γλυκά και ώριμα σύκα.
Μέλι στάζουν οι τσαπέλες στην κορυφή.
Με ένα μακρύ καλάμι τα χτυπούσαμε να πέσουν να τα πιάσουμε.
Μαύρα, άσπρα σύκα.
Και πάνω στην γλύκα τους γυρνούσαμε στον μάζεμα των σταφυλιών.
Πριν μας πάρει το βράδυ.
Στο τέλος της ημέρας μας έπαιρναν κάτω από την συκιά και μας γέμιζαν την ποδιά μας σύκα.
Τα τρώγαμε όλα.
Σ’ ένα χειροκόφινο, έβαζαν φύλλα από τα αμπέλια να τα κρατήσουν δροσερά να μην λιώσουν.
Μαζεύαμε αρκετά για το σπίτι.
Δεν μας έφταναν ποτέ.
Η πείνα μας μεγάλη.
Τα σύκα είχαν τόση νοστιμιά.
Μαύρα, άσπρα, τσαπέλες.
“Μια φορά τον χρόνο τα βρίσκεις.
Μια φορά το χρόνο η επιθυμία σου να τα χορτάσεις σαν μην υπάρχει κάτι άλλο στην γη.
Γιατί το σύκο τρώγεται από το δέντρο.
Να γεμίζεις γλύκα και μέλι τα χείλη.”
