~ 1 ~
Ένοχα μυστικά
“Κάθησα απέναντι σου ζωή και δεν σε φοβήθηκα.
Σε δάμασα, σαν φτερωτό λευκό άλογο, πέταξα μαζί σου.
Δοκιμάστηκα, λύγισα, μα αναστήθηκα.
Και εσύ φτερωτέ έρωτα που σ’ απαρνήθηκα.
Καρτέρι μου έστησες, σε δύσκολο χορό με έβαλες να χορέψω.
Μα θα προχωρήσω έχοντας στην καρδιά λαβωματιά.
Μια μαχαιριά που πονά.
Κυλήστηκα στα σεντόνια μιας άγνωστης αμαρτίας.
Η ψυχή μου πήρε αυτό που χρόνια παραμέρισε, τον έρωτα.
Το βρήκα σε σένα αστέρι της ανατολής.
Στο κάρμα, στη συνάντηση μου, με τον άγνωστο.
Έγινες η ίδια μου η ζωή.
Μόνο δική σου ως το θάνατο.
Μεγάλος ο όρκος, μα είναι η αλήθεια μου.
Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος που για μια στιγμή σε ένα άγνωστο δρόμο.
Σε μια στροφή του δρόμου, γίνεται η ίδια σου η ζωή.
Εκεί σε μια μοναχική, σκοτεινή γωνιά της νύχτας σε περιμένουν οι αναμνήσεις, ενός έρωτα που θα καίει την ψυχή αιώνες.
Η ηδονή σε ταξιδεύει στον γήινο παράδεισο που μόνο εμείς γνωρίσαμε.
Το ποτάμι του έρωτα γίνεται λάβα.
Ποιος είπε ότι ανήκουμε σε κάποιους.
Ποιος δημιούργησε τους νόμους.
Ποιος άφησε στο περιθώριο την καρδιά να αγαπήσει λάθος.
Ποιος νοιάστηκε για την ψυχή όταν πονά.
Και αν έκλαψα, το έκανα γιατί δεν μπορούσα να ήμουν δίπλα σου κάθε στιγμή.
Να σ’ αγγίζω και να μπαίνω σε παραδεισένιους κήπους της ψυχής σου.
Ναι καρδιά μου σε λαχταρώ, σε ποθώ,
Να κυλιστώ μαζί σου στην πιο γλυκιά αμαρτία.
Να ζήσω τον παράδεισο εδώ στην γη.
Σε περίμενα χρόνια και ήρθες απρόσμενα σε μια στιγμή.
Και νόμους των ανθρώπων, που με αυστηρότητα διδάκτικα, τους καταπάτησα.
Με καθήκον γνώρισα στα παιδιά μου να τους ακολουθούσουν και για σένα τους διέγραψα.
Τώρα σ’ ακολουθώ και το κάνω με χαρά.
Δεν θα υπάρξω ποτέ ευτυχισμένη, παρά μόνο στην αγκαλιά σου.
