Θα είχε περισσότερο φως.
Ήταν ατρόμητη, αισθανόταν κάποιος να την περίμενε πίσω από την πόρτα, να της αποκαλύψει τα μυστικά χρόνων που δεν τόλμησαν να ομολογήσουν.
Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να περιμένει να ξημερώσει.
Άλλη μια αναβολή και ίσως ποτέ να μην ανακαλύψει το μυστικό που κρύβεται πίσω από το κελάρι.
Το κλειδί αν και είχαν περάσει χρόνια πολλά, ξεκλείδωσε εύκολα την πόρτα.
Έτριξε καθώς άνοιγε και για περίεργο λόγο όλα ήταν καθαρά και τακτοποιημένα, σαν κάποιο χέρι να είχε μπει πρόσφατα και να είχε καθαρίσει.
Το αεράκι τώρα δρόσιζε ακόμα περισσότερο το πρόσωπό της.
Κάποια πέτρινα σκαλιά φάνηκαν, τα ακολούθησε.
Ήξερε πολύ καλά ότι το σπίτι τους ήταν χτισμένο πάνω στο βράχο.
Είχε ακούσει για τις υπόγειες σπηλιές που ένωναν τις γειτονιές και που σε πολέμους είχαν σωθεί πολλοί.
Ποτέ κανείς στα πρόσφατα χρόνια δεν είχε αποκαλύψει το μυστικό τους.
Όσοι λιγότεροι το ήξεραν, τόσο το καλύτερο.
“Θα προχωρήσω, κάπου θα βγαίνουν αυτά τα μονοπάτια.”
Μερικά βήματα, μπροστά της ένα μεγάλο κενό και μετά το χάος.
Κάτι υπήρχε, κάποιος την καλούσε.
Εκείνη την στιγμή σιωπή.
“Ίσως αύριο συνεχίσω.” Σκέφτηκε.
Επέστρεψε στο υπόγειο δωμάτιο, η μυρωδιά από το κρασί στα βαρέλια έντονη.
Άφησε την πόρτα μισάνοιχτη, από την μικρή σχισμή ανέβαινε ένα αεράκι ζεστό και αρώματα του παρελθόντος.
Ανακάλυψε ότι δεν είχε φως το δωμάτιο, μάλλον είχε διακοπή ρεύματος.
Από την βροχή και τον αέρα είχε πέσει η κεντρική ασφάλεια.
Άναψε ένα κερί να φωτίσει τον χώρο.
Το κινητό της θα έμενε αφόρτιστο, αλλά διόλου δεν την ένοιαζε.
3.Ιστορία των νέων
Είχε χρόνο να διαβάσει το περιεχόμενο των γραμμάτων κάτω από το φως του κεριού.
Ένα γράμμα ανέφερε όλη την ιστορία της σπηλιάς.
Είχαν φιλοξενηθεί πολλοί στο παρελθόν.
Ψυχές ερωτευμένες, κυνηγημένες από έναν απαγορευμένο έρωτα.
