Πήρε το αδιάβροχο της, φόρεσε τα σπορτέξ της, να μπορέσει να περπατήσει άνετα.
Δεν την ένοιαζε και τόσο να βραχεί, εκείνη την στιγμή ήθελε να γίνει ένα με την φύση.
Ήταν τόσο ήρεμη, αλλά ταυτόχρονα τόσο κουρασμένη, σίγουρα ήταν η εποχή να πάρει κάποιες αποφάσεις.
Οι ψιχάλες της βροχής ελάχιστες αλλά έφταναν να μουσκέψουν το έδαφος.
Τόση υγρασία δεν είχε θυμηθεί ποτέ στο χωριό της.
Βγήκε στην αυλή, η κληματαριά είχε ρίξει σχεδόν όλα τα φύλλα της στο έδαφος.
Τα σταφύλια κρέμονταν, κάποια είχαν σαπίσει και κάποια όχι.
Θα έδιναν τροφή στα ζωάκια για κάποιες μέρες ακόμα πριν σαπίσουν εντελώς από τις βροχές και πέσουν στο έδαφος.
Διάλεξε μια γινομένη ρώγα, ήταν τόσο νόστιμη.
Κατέβηκε από τα μικρά πέτρινα σκαλάκια στην μεγάλη αυλή και πέρασε μέσα από το περιβόλι.
Κάποιες ντομάτες δείγματα της καλοκαιρινής σοδειάς κοκκίνιζαν ακόμα στο τοπίο.
Ζωντάνεψαν οι εικόνες του καλοκαιριού, πόσο όμορφη είναι η φύση και πόσα μπορεί να προσφέρει στην κάθε οικογένεια του χωριού.
Τα δυο μεγάλα περιβόλια του σπιτιού τους έβγαζαν πάντα φρέσκα φρούτα και λαχανικά όλο το καλοκαίρι.
Ακόμη και τώρα ο παππούς της είχε φυτέψει λαχανίδες, θα μεγάλωναν σκεπασμένες στο χιόνι.
“Το πιο φρέσκο και νόστιμο, στο δίνει πάντα η φύση.” Της έλεγε.
Περπατούσε ανάλαφρα, είχε ξεχάσει κάθε τι που είχε σχέση με την πόλη.
Την αγκάλιαζε η ομίχλη, δρόσιζε το πρόσωπο της η βροχή.
Απολάμβανε ότι πιο όμορφο είχε μάθει από μικρή, την αγκαλιά της φύσης ανάλογα με την διάθεσή της.
Τα διψασμένα ρεματάκια του καλοκαιριού είχαν γεμίσει ορμητικά νερά.
Το χορτάρι είχε πρασινίσει, φύλλα του φθινοπώρου ζωγράφιζαν με τα δικά τους χρώματα.
Στο δρόμο συνάντησε κάποιους μόνιμους κατοίκους.
Δεν έφευγαν ποτέ, στην πόλη πήγαιναν μόνο για τα αναγκαία και πίσω πάλι.
Ταγμένοι στην μοναχική ζωή.
Φύτευαν τους κήπους τους και τα περιβόλια τους.
Θαύμαζες πλήθος από χρώματα λουλουδιών.
Πολλά διπλά ή μονά τα άνθη των χρυσανθέμων ή “Άγιο-Δημήτρηδες”.
Ήξεραν και άνθιζαν πάντα στην γιορτή του Αγίου.
Παρέμεναν ανθισμένα και μες στο βαρύ χειμώνα, σκεπασμένα από το χιόνι.
Τα τριαντάφυλλα στους κήπους, όμοια δεν θα συναντούσες.
