Μεγαλωμένος σε πολέμους, σε κατοχή, σε δυσκολίες, αγάπησε την γιαγιά της και την έκλεψε.
Τι έρωτας και αυτός!
Οι δύο τους από οικογένειες μεγάλες – “από τζάκι” – όπως συνήθιζαν να λένε στο χωριό, απαρνήθηκαν τα πάντα για να ζήσουν την αγάπη τους.
Έφυγαν από τα αρχοντικά τους και έφτιαξαν ένα δικό τους μικρό, φτωχό αλλά γεμάτο αγάπη σπιτικό.
Από έναν μεγάλο έρωτα γεννήθηκε και ο πατέρας της και από έναν μεγάλο έρωτα γεννήθηκε και αυτή.
Γιατί το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει.
Ο πατέρας της έκλεψε την μαμά της, αλλά οι γονείς της είχαν καλύτερη τύχη.
Ο παππούς της τους έδωσε την ευχή του και όλα τα υπάρχοντά του.
Ότι είχε και δεν είχε.
Δικά τους όλα, για τον μοναχογιό τους,
Γεννήθηκε αυτή από έναν θυελλώδη έρωτα.
Μοναχοπαίδι, πόσο θα ήθελε να έχει αδέλφια.
Τόση αγάπη είχε εισπράξει, είχε τόσους φίλους και το σπίτι τους γεμάτο από οικογένειες φίλων και συγγενών να τους φιλιξενούν, σε κάθε εποχή.
Δεν της έλειπε η παρέα ποτέ.
Μάλιστα πολλές φορές αναζητούσε την μοναχικοτητά της, τότε ζήτησε και μεταφέρθηκε στο μεγάλο ημιυπόγειο, το έκανε το δικό της φρούριο.
Το φρούριο της μοναξιάς της.
Το κινητό της χτύπησε και οι σκέψεις σκόρπισαν στο χώρο.
“Σε ψάχνουμε, που βρίσκεσαι;”
“Εχω έρθει στο εξοχικό μας, στο χωριό!”
“Επρεπε να μας το πεις να μην ανησυχούμε.
Τουλάχιστον έχεις πάρει παρέα την Ιφιγένεια ή πάλι πήρες τα βουνά μονάχη σου;”
“Θα σταματήσεις να μου μιλάς έτσι ή θα στο κλείσω;
Βαρέθηκα να με ελέγχετε, το ξέρετε ότι με εκνευρίζει αυτό που κάνετε.
Από μικρή μεγαλώνω μόνη μου, τώρα θυμήθηκες ότι χρειάζομαι παρέα.
Ότι υπάρχω και εγώ κάπου;”
Το τηλεφωνο έκλεισε απότομα, ούτε ένας χαιρετισμός.
Φύτρωναν εκεί που δεν τους έσπερναν μια ζωή.
Αυτοί οι δύο τους την ζωή τους, τα ταξίδια τους και η ίδια να μεγαλώνει μόνη της εδώ και εκεί.
Βαρέθηκε κάποια στιγμή αυτή την ζωή.
Έφυγε από το σπίτι της και πήγε για ένα διάστημα να μείνει με τα δεύτερα ξαδέλφια της που τύχαινε οι γονείς τους να έχουν και αυτοί σπίτι στο χωριό.
