Άρχισε να διαβάζει:
“Μια θαυμάσια ζεστή φθινοπωρινή βραδιά, το σκοτάδι είχε καλύψει τα πάντα, ζητούσε μια ευκαιρία να βγει από το σπίτι της.
Η καθιερωμένη συνάντηση με τις φίλες της.
Σάββατο βράδυ μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές.
Είχε τραβήξει λίγο παραπάνω η ζέστη.
Επιτέλους ξανασυναντήθηκαν στο συγκεκριμένο μέρος.
Έφθασε πρώτη, είχαν αλλάξει πολλά γύρω της.
Την περίμενε μια όμορφη έκπληξη.
Θα πήγαιναν στο παλιό αρχοντικό του χωριού.
Όταν έφθασαν κατέβηκαν τα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο ισόγειο της αυλής.
Ένας όμορφος άντρας ξεχώρισε ανάμεσά τους.
Στάθηκε, τον παρατήρησε.
Ήταν φανερά πολύ παράξενος, βγήκε για λίγο έξω μαζί τους.
Πόσο τυχερή αισθάνθηκε, είχε έρθει στην παρέα της.
Θαύμαζε τα λόγια του, την κίνηση του.
Δεν είχε γνωρίσει άλλον σαν και αυτόν.
Η ευγένεια του, ο τρόπος που μιλούσε.
Δεν μπορούσες πάρα να τον θαυμάσεις για τις γνώσεις του.
Τους ξενάγησε στον χώρο του, τους είπε μια ιστορία για τον κάθε πίνακα.
Για τον τόπο που απεικόνιζε, πως βρέθηκαν στην κατοχή τους.
Ήπιε λίγο περισσότερο κρασί και ανέβηκε η διάθεση της.
Καθ’ όλη την διάρκεια που έμεινε εκεί θαύμαζε και παρατηρούσε τις ομορφιές του αρχοντικού.
Ο νεαρός ασκούσε μια εσωτερική, μυστηριώδης δύναμη πάνω της.”
Έκλεισε την σελίδα στο βιβλίο, άφησε την φαντασία της να την ταξιδέψει.
Λιγοστό το φως στο δωμάτιο, όσο η ομίχλη κάλυπτε τα πάντα, τόσο σκοτεινό γινόταν αυτό το υγρό πέτρινο ημιυπόγειο.
Άναψε μια παλιά λάμπα λαδιού που βρισκόταν χρόνια στο δωμάτιο.
Το κίτρινο, απαλό φως έκανε την ατμόσφαιρα ρομαντική.
Ένα άλμπουμ με ασπρόμαυρες, παλιές, σπάνιες, φωτογραφίες, φυλαχτό πολύτιμο της οικογένειας της.
Δώρο του παππού της, στην πρωτότοκη κόρη του γιου του.
Πόσο τον λατρεύει τον παππού της, αυτός την μεγάλωσε .
Θυμάται τα ρυτιδιασμένα χέρια του από την άγρια ζωή του χωριού.
Τα χεράκια της κλεισμένα στα γερασμένα, δυνατά χέρια του, έστελναν ζεστασιά αγάπης στην καρδιά της.
“Παππού μου, μου λείπεις!” Τον σκέφτηκε και δάκρυσε.
Τι υπέροχος άνθρωπος, περήφανη είχε τον καλύτερο παππού του χωριού.
