~ 12 ~
Ήρθε το αμάρτημα σε λάθος ηλικία.
Ήρθε να καεί στην κόλαση.
Έκλεψε τον άντρα μιας άλλης γυναίκας.
Έκλεψε το μυαλό του.
Λέρωσε το λευκό σεντόνι.
Λέρωσε την ψυχή της με ευτυχία δανεική.
Ένοχη, η μόνη ένοχη ήταν αυτή.
Γιατί να θυμάται;
Τόσα χαμόγελα ευτυχίας η ψυχής της κλεμμένα.
Διψασμένος ταξιδιώτης που ήπιε το νερό του δανεικού έρωτα της.
Ενοχές για την αγάπη, μιας άλλης γυναίκας που την έκλεψε.
Αχ θάλασσα μου, αγόρι του ουρανού πόσα μυστικά.
Εκεί που ανθίζουν τα νερά, που περπατώ ξυπόλητη με τους γλάρους.
Εκεί που με καταπίνει το κύμα του έρωτα που πονάει στην καρδιά σαν φρέσκο αίμα σε βαθιά πληγή.
Μόνο εκεί μοιράζομαι τα μυστικά.
Μόνο εκεί με καταπίνει ο πόνος.
Μόνο εκεί “ουρανέ μου” σ’ αγγίζω και χάνομαι μαζί σου, σε κάθε ανείπωτο μυστικό μας.
Πόσο θα ήθελα να σ’ αγγίξω.
Να ταξιδέψω στο κορμί σου.
Να γευτώ το φιλί σου.
Να ξεσηκωθούν τα συναισθήματα.
Το σώμα να ξαναθυμηθεί μαζί σου κάθε ηδονή.
Να με διαπεράσει η καυτή λάβα του έρωτά σου.
Σαν εκείνο τον καιρό, στην στροφή του δρόμου.
“Θυμάσαι;”
“Να γευτώ το “κλεμμένο μυστικό σου σημείο” το άγγιγμα σου.
Να σ’ ακούσω να ολοκληρώνεις μαζί μου τους άναρχους πόθους ηδονής ενός έρωτα.
Πόσους όρκους έδωσα.
Ναι μόνο δική σου από την στιγμή που σ’ αντίκρυσα.
Και τους κράτησα όλους τους όρκους μου.
Μόνο δική σου, ζωή μου.
Αγόρι του ουρανού και της θάλασσας.
Ναι, γιατί εσύ μόνο έφερες την ανατολή στην δύση μου!”
