~ 2 ~
Μόνο δική σου θα γίνομαι, για όσο αναπνέω στη γη αυτή.
Και αν πρέπει να σ’ ακολουθήσω θα το κάνω γιατί σ’ αγαπώ.
Και αν πάλι μου ζητήσεις να φύγω, θα το κάνω από αγάπη.
Μα μην μου ζητήσεις να σε λησμονήσω.”
Σ’ ένα μικρό χωριό, μεγαλώνει κάποιο αγόρι.
Στην αναζήτηση των γονιών του να ζήσουν μια καλύτερη ζωή μετακομίζουν στην μεγάλη πόλη.
Ένα κορίτσι γεννιέται και μεγαλώνει στην μικρή επαρχία.
Παίζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό, βλέπουν την ανατολή και την δύση ταυτόχρονα.
Διδάσκονται τα ίδια.
Αλλά οι διαφορές των ερεθισμάτων να μεγαλώνεις σε διαφορετικούς τόπους, τεράστιες.
Ασύγκριτες, ανάμεσα στην μικρή κοινότητα και στον τεράστιο θόρυβο μιας πολυσύχναστης πόλης.
Μικρό χωριό, όμορφο, άγνωστο.
Το κοριτσάκι μεγαλώνει σε αυστηρή οικογένεια.
Ο έρωτας απαγορευμένος, να μην σηκώσεις τα μάτια ψηλά και μπλέξει η καρδιά σου σε ανεπίτρεπτα μονοπάτια που θα φέρουν το ανεπανόρθωτο.
Στο σπίτι υπάρχει υπακοή σε άγραφους, αυστηρούς νόμους.
Τοπικιστικές ιδεολογίες θέλουν τα κορίτσια να παντρευτούν απείραχτα.
Παιδιά αθώα και αυτά, παίζουν ποδόσφαιρο, κρυφτό.
Παιδιά ανάμεσα σε παιδιά, τα κορίτσια ήθελαν να τα τακτοποιήσουν σύντομα σε κάποιο σπιτικό που θα ήταν αντάξιο τους και το καλύτερο, όσο περισσότερο βιος τόσο καλύτερη ζωή.
Κάποιο βράδυ οι γονείς της μικρής Δανάης ήταν προβληματισμένοι.
“Ήρθαν και μας την ζήτησαν, τι θα κάνουμε;”
“Να μια ευκαιρία θα φύγει για την πόλη, θα έχει το δικό της σπιτικό.”
Θα ζήσει μια καλύτερη ζωή.”
Οι γονείς σχεδιάζουν να την παντρέψουν.
Ακόμα δεν έχει κλείσει τα δεκατέσσερα και ήδη υπάρχουν οικογένειες που θα ήθελαν να την κάνουν γυναίκα του γιου τους.
Βλέπεις ο κοινωνικός περίγυρος.
Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός.
Οικογένεια με κύρος.
Θα έφευγε από το σπίτι παιδί.
Ανυποψίαστο για το πώς έρχεται ένα παιδί στον κόσμο.
Μπορεί να είναι μικρή, αντιλαμβάνεται όμως την καλή πρόθεση των γονιών της.
Οι σπουδές της ελάχιστες, καθώς στην μικρή επαρχία οι ευκαιρίες είναι λίγες.
