~ 49 ~
Η Δανάη χαμογέλασε στον Νικόλα της.
Αλήθεια όταν δεν κυνηγούσε ευκαιρίες και συνεργασίες, ήταν ένας τόπος να πάρει δύναμη και θετική ενέργεια.
“Έλα ξέρω ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό καφενείο στα Εξάρχεια.
Θα σε γοητεύσει.
Θα περπατήσουμε ανάμεσα στα μαγαζάκια, θα ανέβουμε τον λόφο του Στρέφη.”
Ήταν τόσο αργά.
Κάποια μπάντα μετά από μουσική συναυλία στην πλατεία Εξαρχείων μάζευε τα τελευταία μικρόφωνα
Η πλατεία ήταν ανάστατη αλλά αυτή ήταν η γοητεία της.
Οι μικρές συναυλίες τέλος καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου σε γοήτευαν.
Μια διαφορετική κουλτούρα που άνθισε στα Εξάρχεια.
Τοίχους με έργα street art φωτίζουν σαν ηλιαχτίδες.
Περπάτησαν τα όμορφα στενά.
Στην γειτονιά της Κωλέττη με διασταύρωση την οδό Μπενάκη, διέσχισαν τον πεζόδρομο.
Κάποιο μαγαζάκι με χαμηλό φωτισμό ήταν ανοιχτό.
Μπορούσες να παραγγείλεις από καφέ, φαγητό, κοκτέιλ, ποτό.
Ιδανικό κρησφύγετο με εσωτερικούς όμορφα διακοσμημένο χώρο.
Μπορούσες να ησυχάσεις από τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης
“Πες μου ένα λόγο, έναν μοναδικό λόγο.
Πως δύο άγνωστες ψυχές, δύο ψυχές – ταγμένες – στην ελευθερία.
Ενώνονται στην πρώτη ματιά, καταρρίπτοντας κάθε πιστεύω τους.
Ορκίζονται στον αιώνιο έρωτα για πάντα.”
Η Δανάη δεν μπορούσε από την στιγμή που συνάντησε τον Άλεξ να είναι η ίδια γυναίκα.
Τα συναισθήματα μπερδεύτηκαν και ο έρωτας την άλλαξε για πάντα.
Το αγρίμι μεταμορφώθηκε.
