~ 37 ~
Είχε βρει τρομερό τέλος σε αυτοκινητιστικό.
Του έριξαν ευθύνες ότι ο μικρός έφυγε από την ζωή από απόρριψη ερωτική.
Μεγάλο το σκάνδαλο.
Απόψε θα φορούσε ένα αποκαλυπτικό κόκκινο φόρεμα “του έρωτα”.
Θα γευμάτισαν στο κομψό bar galaxy και μετά ένα ρομαντικό χορό να γίνει πιστευτό το ειδύλλιο.
Είχαν κανονίσει με τον πιανίστα και το κομμάτι.
“Σαν να ερωτευτήκαμε απόψε.”
“Μην πιστεύεις αυτές τις αηδίες.”
“Μην τρομάξεις, μπαίνουν οι φωτογράφοι.”
Όρμησαν στην αίθουσα σαν να ήταν κάποιο παγκόσμιο γεγονός.
Οι δημοσιογράφοι άρχισαν τις ερωτήσεις.
“Πόσο καιρό υπάρχει αυτό το ειδύλλιο.”
Η Δανάη άρχισε να το διασκεδάζει, τόσες καυτές ερωτήσεις.
“Πάλι σε ξελάσπωσα, δεν χρειαζόταν και το φιλί.”
Χαμογέλασε στους δημοσιογράφους.
Φίλησε με πάθος τον Δημήτρη.
Η σκηνή αυτή αποτυπώθηκε.
Τα σχόλια ήταν συναρπαστικά.
“Πάλι σε έσωσα.”
“Ζήτα μου ότι θέλεις.”
Στην πραγματικότητα είχε γλυτώσει τον εαυτό της από δύο δεινά.
Μέρες τώρα της είχε βγει η φήμη της “ανύπαντρης κυρίας” που τριγυρίζει στα καλύτερα σαλόνια, ψάχνοντας να βρει κάποιον ξεπεσμένο να πλαγιάσει μαζί του.
Και φυσικά με αυτόν τον τρόπο μπαίνει στα σαλόνια των “μεγάλων κυρίων”.
Έτσι δεν θα φοβούνται μήπως και κλέψει τον άντρα κάποιας.
Μπορεί να έχουμε προχωρήσει πολύ στο πέρασμα του χρόνου όσον αφορά την ηθική.
Αλλά οι κουβεντούλες των “τριών γυναικών” εκείνης της εποχής – πάνε περίπου τριάντα χρόνια από τότε – δεν έχουν ξεπεραστεί.
Μπορεί να μην είναι αχυρώνες.
Αλλά είναι σαλόνια πολυτελείας.
“Δανάη, ξέρω πολύ καλά τα συναισθήματα σου.
Αν ήθελες θα μπορούσες να ανέβεις πολύ ψηλά.
Σε κρατάει η τιμή και η αξιοπρέπεια.
