~ 19 ~
Ήταν η πρώτη φορά.
Λίγο πριν μαραθούν τα άνθη.
Τα πάρει ο αγέρας και σκορπιστούν.
Τα πότισες, με ροδόνερο στο άγγιγμα σου.”
‘Ηρθαν και λύκοι μαζί.
Να διώξουν το χαμόγελο.
Να κατασπαράξουν.
Να πνίξουν τα συναισθήματα.
Αυτοί που φέρνουν καταστροφή στο ουρλιαχτό τους.
Λύκοι στις αθώες, ευαίσθητες ψυχές.
Σκορπίζουν το μαύρο της ψυχής τους.”
Ο αθώος έρωτας, στην ψυχή ενός παιδιού κρύβεται.
Αντιλαμβάνεται, έλκεται από αγάπη και συναισθήματα.
Ερωτήσεις.
Ναι πολλές, τώρα πια μπορούν να ενωθούν με το παζλ των απαντήσεων.
Να δώσουν σωστές απαντήσεις.
Θυμήθηκε το διάλογο των τριών γυναικών.
Ο έρωτας αμάρτημα από ποτέ;
Αθώα αισθανόταν, τότε.
Αθώα και τώρα.
“Και αν ερωτευτείς λάθος άνθρωπο;”
Μένεις στον πλατωνικό.
“Και αν τα συναισθήματα αναστατώσουν το κορμί, την καρδιά, την ψυχή;”
Μια απάντηση που ήρθε η ώρα να δώσει.
Αν ο έρωτας έχει ταίρι, γίνεσαι εγωιστής.
Όσο και αν θέλεις να μην πληγωθεί κάποιος, δεν αποτρέπεται.
Όχι δεν κλέβεις ακολουθείς την καρδιά σου.
Μαζί σ’ ακολουθούν οι ενοχές.
Μοιάζεις με τριαντάφυλλο που άνθισε σε βάλτο.
Γύρω σου λασπόνερα να μη σ’ αφήσουν να ξεχάσεις.
“Άλλη καρδιά ξαγρυπνά για τον έρωτα σου.
Αρχίζει ένα ατελείωτος ανηφόρος.
Τρίτη γυναίκα.
Μόνο μια φορά.
Και έρχεται ο έρωτας.
Πετάς.
Αλλά είναι ματωμένος.
Ο έρωτας που δεν ήρθε όταν έπρεπε.
Όταν περίμενες τον αληθινό πρίγκιπα της καρδιάς.
Έφτασε αργά
Ο ήλιος του μεσημεριού έπαιρνε τον δρόμο της δύσης.
