~ 34 ~
“Είμαι κομμάτια.
Έχεις όρεξη να γυρίσουμε σπίτι.
Δεν θέλω να ανέβω, μπορούμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας όπως παλιά.”
Πήραν τον ηλεκτρικό στην Πλατεία Αττικής
Μια στάση στο Θησείο.
Ένας περίπατος στην Αρχαία Αθήνα.
Όπως την έγραψαν, την τραγούδησαν, την λάτρεψαν μεγάλοι ποιητές, συγγραφείς, τραγουδοποιοί.
Περπάτησαν στα δρομάκια της και εμπνεύστηκαν από την ιστορία της.
Δύο φίλοι δεμένοι τόσο πολύ μεταξύ τους.
Όχι δεν ερωτεύτηκαν ποτέ.
Ήταν δύο ψυχές ταγμένες στην φιλία.
Μόνο αυτό τους ταίριαζε.
Να μοιράζονται μυστικά τους.
Να βοηθούν ο ένας τον άλλον.
Ο πιο καλός της φίλος.
Την βοήθησε τόσο πολύ να προσαρμοστεί γρήγορα στην νέα της ζωή.
Συνέχισαν την βόλτα τους, σαν τότε που ήταν σχολείο.
Σεργιάνι στα Αναφιώτικα.
Στα πλακόστρωτα καλντερίμια τους.
Κάποιοι περισσότερο από αιώνα πριν είχαν έρθει και είχαν χτίσει ένα δικό τους τόπο.
Κάτω από το φως της Ακρόπολης
Της ιστορίας της τέχνης και του πολιτισμού
Έφτιαξαν μια ξεχωριστή πινελιά στο κέντρο της Αθήνας
Λατρεμένος τόπος και επισκέψιμος από όλον τον κόσμο.
Σταμάτησαν στα σκαλοπάτια.
Στο καφενείο για ένα καφέ και γλυκό να συνέλθουν από το ξενύχτι.
Το φρέσκο ψωμί μοσχοβόλισε.
Το κουλούρι με το σουσάμι πειρασμός εκείνη την στιγμή.
Μίλησε πρώτη.
“Πρέπει να το σταματήσεις.
Ήθελα καιρό να σε δω, να σου πω πως έχεις φύγει από τον δρόμο που χάραξες.
Μαζί υποσχεθήκαμε να βοηθάει ο ένας τον άλλον.
Όταν με γνώρισες θαύμαζες την δύναμη μου, την αποφασιστικότητα μου.
Να σταματήσεις τις ουσίες
Έχεις φυσικό ταλέντο μπορείς να συναγωνιστές τον καλύτερο.
Μιλάω στα ίσια.
Δεν σου κρύβομαι, το ξέρω καιρό τώρα.
Σταμάτα αυτό που κάνεις.
Άφησε το κορίτσι στην ησυχία του.
