~ 39 ~
Η Δανάη θα μπορούσε να κοιμηθεί ακόμα και στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου μαζί του.
Τα αστεία του, η άνεση του να εκφράζεται και ο ελεύθερος χαρακτήρας του ήταν κάτι που θαύμαζε.
Η ώρα περνούσε ευχάριστα, το κουδούνισμα του κινητού της την διέκοψε.
“Που είσαι;
Είμαστε στην είσοδο, σε περιμένω εδώ.”
“Είμαστε!”
Της φάνηκε περίεργο.
Δεν της είχε πει κάτι.
Ήξερε ότι θα ερχόταν μόνος του.
Υπέθεσε πως θα ήταν κάποια “κατάκτηση” του.
“Υπέροχος, πολύ κύριος! Πάλι προσπαθεί να ξελασπώσει.” Σκέφτηκε.
Καθώς ο Δημήτρης της σύστησε τον φίλο του αισθάνθηκε μια έλξη ανεξήγητη.
Την μάγεψε στην πρώτη ματιά.
Δεν μπορούσε να αντισταθεί στο να τον κοιτάζει και να αναρωτιέται από που ξεφύτρωσε.
Ένας ολοκληρωμένος επιχειρηματίας στο χώρο της μόδας.
Μεγάλη η έκπληξη της όταν της σύστησε και την γυναίκα του.
Δεν την είχε δει, στεκόταν λίγο πιο πίσω τους και προσπαθούσε να τακτοποιήσει τα πράγματά τους.
Κάποιος νεαρός την βοήθησε και την συνόδευσε στο δωμάτιο τους.
“Ο κύριος και η κυρία Blonde.”
“Χάρηκα είμαι η Δανάη, φίλη του Δημήτρη.”
“Ας αφήσουμε τα τυπικά.
Είμαι ο Άλεξ και η γυναίκα μου Ηλέκτρα.”
Η νύχτα πέρασε πολύ όμορφα.
Ήταν απροσδόκητα διαφορετική.
Πρώτη φορά η Δανάη αισθανόταν μια ολοκλήρωση, μια ηρεμία.
Θαύμαζε το ζευγάρι, την απόλυτη ομορφιά τους.
Ταίριαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους.
Μα η αλήθεια ήταν διαφορετική.
Θαύμαζε σίγουρα το ζευγάρι;
Ή!!!!!
Όλη την νύχτα το βλέμμα της δεν ξεκόλλησε από τον άντρα, τον ξανθό άγγελο, στα χρόνια που πέρασαν στην γη γκρίζαραν τα υπέροχα μαλλιά του.
Έμοιαζε με όνειρο.
Το ίδιο της το όνειρο ήταν μπροστά της.
