~ 28 ~
Είναι έρωτας ή ενθουσιασμός, το πρώτο παιδικό σκίρτημα.
Ποιος ξέρει!
Τουλάχιστον το παιδί στα σπλάχνα της, μεγάλωσε και γεννήθηκε.
Χαμογέλασε πονεμένα.
“Το δικό μου, άραγε πως θα ήταν!”
Σκληρή η απόφαση οποία και αν ήταν.
Βιασμός ενός παιδιού γύρω στα δεκαπέντε.
Τι θα έλεγε.
“Παρασύρθηκε, από έναν που την αγκάλιασε και της υποσχέθηκε αγάπη.
Για πρώτη φορά ένιωσε ότι κάποιος νοιάστηκε για αυτήν .
Και όταν στο διαμέρισμα, στις στιγμές που τον παρακαλούσε να μην συνεχίσει.
Πόσο αφελής ένιωσε.
Κοριτσάκι!
Όχι δεν είναι δικαιολογία.
Βιασμός!
Δεν ήθελε να θυμηθεί.
Τον παρακαλούσε να σταματήσει.
Και όταν πέρασαν οι δυο πρώτοι μήνες.
Η καθυστέρηση;
Δεν θα ξεχάσει στην Λεωφ. Αλεξάνδρας πως τον περίμενε μόνη.
Αλήθεια πόσο δύναμη είχε.
Τα πόδια της ένιωθε να μην την στηρίζουν.
Πώς θα ήταν το μωράκι της αν είχε γεννηθεί;
Πώς θα ήταν η ζωή της;
Ποτέ κανείς δεν το έμαθε.
Ήξερε πολύ καλά, ας ήταν παιδί ακόμα!
Παιδί!!!
Δικαιολογίες.
Έπρεπε να σταματήσει.
Κάθε τι την σκότωνε.
Της αφαιρούσε ζωή.
Υποσχέθηκε, ποτέ δεν θα ξανακάνει το ίδιο λάθος.
Όχι έρωτες και αγάπη.
Λάθος, όλα ψέματα.
Και η φίλη της.
Την έχασε, μεγαλώνει ένα παιδί μόνη της.
Ίσως αργότερα έρθει και δεύτερο.
Και τα όνειρα της.
Πάντα θα περιμένει τον άντρα της κάθε βράδυ να του πλύνει να του σιδερώσει.
Και η αγάπη ο έρωτας θα έχει τελειώσει.
