~ 13 ~
Αθώα χρόνια
Το ταξίδι στα κύματα έλαβε τέλος.
Η ατέλειωτη άσφαλτος με τα αμέτρητα αυτοκίνητα θα την οδηγούσε στο παραμύθι.
“Παραμύθι” αλήθεια ποιο;
Τι μπορεί να σημαίνει παραμύθι για ένα κοριτσάκι, μια ολοκληρωμένη γυναίκα;
Η πιστή της νεράιδα, ήρθε στον ψυχρό τοίχο σ’ ένα ανήμερο χορό από περίεργους ξένους.
Ή
Ο μυστικός βιασμός που την άλλαξε για πάντα.
Την ψυχή της;
Ποιος την ρώτησε;
Σε ποιον μπορούσε να μιλήσει;
“Τελείωσαν οι πρίγκιπες πριν καν αρχίσουν ζωή μου, τελείωσαν.
Άργησες πολύ να έρθεις.
Η ζωή διάλεξε την σωστή στιγμή και μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία.
Εσένα αγόρι του ουρανού, γιε της θάλασσας.”
“Και το παιδί που χάθηκε.
Μυστικό να παρακαλώ να φύγω να χαθώ μαζί του, χρόνια ολάκερα.
Σαν το παιδί που θυσιάστηκε.
Το λουλούδι που μαράθηκε, μπουμπούκι. “
Και το ποτάμι της ζωής παρέσυρε την ομορφιά σε μυστικές σπηλιές, στο βάθος του κόσμου.
Θυμίσεις, αυτό έγινε η αρχή μιας ακόμα σκληρής πραγματικότητας.
Μοναξιά
Πόσο όμορφη είναι η μοναξιά όταν την αναζητάς.
Κοιτάζω στο μέλλον βλέπω εσένα.
Τρέχω στο παρελθόν βρίσκω εσένα.
Γέμισες την ζωή μου ευτυχισμένες στιγμές.
Έσβησες, σκίασες στο φως σου ότι σκοτεινό, σκούρο, θάμπωνε την ευτυχία μου.
Κοιτάζω φωτογραφίες σου.
Νιώθω την ψυχή μου να φεύγει από το στήθος μου.
Χαίρεται στο πέταγμα να σε συναντήσει, να γίνεις δικός μου στην νύχτα αυτή.
Μα την σταματάω την αφήνω να χαρεί για λίγο, μετά την μαλώνω γλυκά.”
“Ψυχούλα μου γλυκιά, αγάπησε τον, δώσε του όλα τα δώρα της αγάπης, χάρισε του την ευτυχία.
Μάγεψε τον στον έρωτα, δώρισε του ότι πολύτιμο έχεις!
Μα άφησε τον να πετάξει στα όνειρα του.
Ξέρεις ότι θα έρθει, θα έρθει για να ξαναφύγει!
Και εσύ μοναξιά μου θα τον περιμένεις με δώρα, που δεν τα βρίσκεις.
Που δεν αγοράζονται.
Μόνον από την καρδιά ξεφυτρώνουν, η ψυχή τα γεννά.
“Τα όμορφα” συναισθήματα.”
