~ 20 ~
Κάπου εκεί σ’ ένα δρομάκι σε μια σκιά του φεγγαριού από μεγάλα δέντρα που δίψαγαν να έρθει η άνοιξη όσο και εσύ.
Κάπου εκεί κοντά στα μεσάνυχτα ήρθε ένα αγόρι της καρδιάς.
Στον δρόμο τον σωστό, στην λάθος εποχή.
Μια ματιά, ένα φως λάμψης στην καρδιά.
Μια λαχτάρα για αγκαλιά.
Ένα άγγιγμα τρυφερό.
Ταξίδι αληθινό έμοιαζε στον άγνωστο παράδεισο.
Και τότε!!!!
Χαρά.
Και
Μετά.
Να σε τρελαίνει η σιωπή στο λάθος χρόνο.
Στο κάρμα της αγάπης.
Του μοναδικού έρωτα ψυχής.
Σε μια σκοτεινή γωνιά σε μια στροφή.
Έρχεται σαν τον άνεμο και φεύγει με την αγάπη.
Ανυπόμονα η καρδιά περιμένει.
Όταν το απομεσήμερο βρίσκεται στης νύχτας το φεγγάρι.
Όταν ηλιαχτίδες πέφτουν πάνω στην Χρυσή σελήνη.
Όταν ο ουρανός αποζητά τα άστρα, η νύχτα το φεγγάρι.
Αναζητώ εσένα αγόρι του ουρανού.
Στιγμές δικές μας.
Στιγμές που ο έρωτας μεταμορφώνεται σαν θαύμα μπροστά μας.
Ανοίγει τον παραμυθένιο παράδεισο μόνο για μας.
Μοναδικό θαύμα ζούμε.
Ο έρωτας και η αγάπη γεννιούνται στο όνομα μας.
Στο κάρμα που μας ένωσε για πάντα.
Σαν σπίθα μικρή ξεπετάχτηκε και έλαμψε το σύμπαν.
Έρχονται η ερωτήσεις, οι θυμίσεις.
Εκεί στον καναπέ οι τρεις γυναίκες.
Είμαι και εγώ, στα λόγια τους, στις περιγραφές τους.
Έπεσα σε παράπτωμα.
Τιμωρία είναι ο ερωτας-η αγάπη.
Πονώ θέλω να το φωνάξω.
Μα η καρδιά σιωπεί.
Η ψυχή δακρύζει.
Η μοναξιά ανθίζει.
Που είσαι αγόρι του ουρανού.
Παιδί της θάλασσας.
