~ 17 ~
Πόνος αγάπης – έρωτα
Να γιατί πόνεσα, πονάω στο πιο οδυνηρό μυστικό.
Αγόρι του ουρανού και της θάλασσας.
Είμαι μόνη μου, θέλω να μ’ αγκαλιάσει ο ουρανός σου, να με ταξιδέψει η θάλασσα σου.
Και εγώ χάθηκα στην έρημο.
Στην καυτή άμμο να καίει την ψυχή μου.
Να σε νοσταλγώ.
Να φεύγεις.
Να δακρύζω.
Γιατί αγόρι του ουρανού.
Ήρθες για να φύγεις.
Μα σ’αγαπώ, πάντα θα σ’ αγαπώ.
Μόνο μαζί σου ένιωσα του έρωτα φωλιά.
Ξέρεις πως είναι;
“Μ ακούς, σ’ αγαπάω, αλλά είναι ανώφελο, είσαι τόσο μακριά.
Πληγώνομαι στην απουσία σου.
Γυρεύω να μοιραστώ μαζί σου τα ανείπωτα μυστικά της ψυχής μου.”
Ψιθύρισε με δάκρυα στα μάτια στην φωτογραφία του.
Είχε περάσει πολύς καιρός που είχε να χαθεί.
Όσο και αν αυτή τον ήθελε, αυτός;
Ένα ανεξιχνίαστο μυστικό που μόνο ο ίδιος είχε τις απαντήσεις.
Στο σήμερα
Στιγμές η μοναξιά μες στο πλήθος με καταδικάζει σε θάνατο ψυχής.
Νιώθω την παρουσία σου, είσαι τόσο μακριά.
Αισθάνομαι το χάδι σου.
Το βλέμμα σου.
Το φιλί σου.
Να τρέξω κοντά σου.
Να σβήσω την φωτιά του έρωτα σου.
Αγόρι του ουρανού.
Έμαθες να πετάς, να φεύγεις μακριά.
Γιε της θάλασσας.
Ταξιδεύεις στα κύματα.
Γαληνεύεις στην ομορφιά της θάλασσας σου, της γαλάζιας αγκαλιάς της.
Είμαι εδώ σε προσμένω.
Να γυρίσεις πίσω στο μοναχικό λιμανάκι μας.
Να βυθιστώ στην αγκαλιά σου.
Φοβάμαι.
