~ 94 ~
“Ψυχούλα μου, με έκανες τον πιο ευτυχισμένο άντρα.
Θα είμαι μαζί σου κάθε στιγμή.
Θα μιλάμε στο κινητό σ’ ότι θελήσεις.
Όποια στιγμή θα τρέξω κοντά σου.”
Ένιωθε ξαφνικά σαν να βγήκε από ένα παραμύθι, παίρνοντας μαζί της και τον πρίγκιπά της.
Όλα άλλαζαν χρώματα και αρώματα, έπαιρναν το αληθινό χρώμα μιας πραγματικής ευτυχίας.
Το κόκκινο το τολμηρό του μεγάλου έρωτα.
“Και αν συναντήσω την Ηλέκτρα.”
Σκοτείνιασαν για λίγο οι σκέψεις της.
Ήταν μια πραγματικότητα, ζούσε το όνειρο με τον άντρα που νόμιμα ανήκε σε μια άλλη γυναίκα.
Όχι σε μια οποιαδήποτε γυναίκα.
Η δυναμή της, το θάρρος της, οι αποφάσεις της, η δυναμικότητα της, την έκαναν ακαταμάχητη.
Τόλμησε να έχει απέναντί της μια τόσο δυναμική γυναικεία ύπαρξη.
Κάποιο μήνυμα στο κινητό την έβγαλε από τις ένοχες σκέψεις.
“Έκλεισα εισιτήρια αύριο απόγευμα πετάμε για Κρήτη.”
Μια ευκαιρία ακόμη, πριν επιστρέψει η Ηλέκτρα, θα τον συναντούσε στο πρωινό ξύπνημα δίπλα στην θάλασσα.
Θα ήταν μόνο δικός της για εκείνες τις στιγμές.
Θα παραδιδόταν στον ερωτά του.
Μια φορά έρχονται τα πιο όμορφα, ίσως ποτέ να μην υπάρξει δεύτερη.
Η Δανάη πρώτη φορά παραδιδόταν σε άντρα, χάρισε στην ψυχή της τον έρωτά του.
Τον έρωτα που ποθούσε το κορμί, χανόταν από την λογική και παραδιδόταν σε συναισθήματα αγάπης και έρωτα.
Ο πιο όμορφος άντρας της ζωής της.
Έρωτας με την πρώτη ματιά, στο βλέμμα της ψυχής.
Άλλωστε και η Ψυχή όταν είδε τον Έρωτα δεν παραδόθηκε σ’ αυτόν;
Οι δοκιμασίες δεν την λύγισαν, άγγιξαν την ευτυχία ενώπιον θεών και θνητών.
Χάραξαν το δύσκολο δρόμο τους και τον έστρωσαν με ανθοπέταλα.
Κρήτη
“Δεν με έχεις συνηθίσει, αλλά τον τελευταίο καιρό συνέχεια αργείς.
Νομίζω σήμερα έχεις έναν άλλο αέρα.
Χαρούμενη και όμορφη ως συνήθως αλλά στο πρόσωπό σου ζωγραφίζονται συναισθήματα που δεν θα έχω ξαναδεί.”
“Ίσως είναι οι νέες δουλειές που ανοίξαμε με την οικογένεια Blonde.”
