~ 21 ~
Να περπατήσουμε στην μάνα γη.
Να ανθίσουν τα λουλούδια.
Να έρθει άνοιξη.
Να έρθει καλοκαίρι.
Το χαμόγελο στα χείλη της καρδιάς να λάμψει.
Και αν αυτός ο έρωτας “κρυφό μονοπάτι” ουρανού, γης, θάλασσας.
“Κρυφή αγάπη” στόλισμα στου έρωτα τα φιλιά.
Η μοναξιά αγάπης μεγάλη.
Μάθε πως είμαι εδώ.
Στην αλήθεια σου.
Να σ’ αγαπώ για όσο ζω.
Για όσο η ψυχή μου υπάρχει.
Κάτω από το φεγγάρι περπατώ.
Τα άστρα μετρώ μέρες τώρα.
Άστρα καλοκαιριού μακριά σου.
Εσύ στον ορίζοντα αργείς να ξαναφαίνεις.
Σε άδειους διαδρόμους τριγυρνώ.
Σε όνειρο μόνο μπορώ να σε δω.
Άδεια η πόλη, μονάχη η ψυχή της.
Σε ποιο λάθος.
Ξέφυγαν τα συναισθήματα.
Δεν άκουσαν καμία λογική
Έτρεξαν να νιώσουν ότι ποτέ άλλοτε.
Βαδίζω στην δύση μου.
Η λογική με σκοτώνει.
Η ψυχή σ΄ αναζητά.
Αναρωτιέμαι γιατί στην ζωή μας τα πιο όμορφα δεν έρχονται σε στιγμές που πρέπει.
“Μακριά σου όλα είναι μια ίδια εικόνα.
Στο φως, στο σκοτάδι.
Εσύ μακριά, να νοσταλγώ μια μόνο μάτια σου, μια σκέψη σου.
Αναζητώ το ήσυχο λιμανάκι σου.
Της ψυχής σου, της ζωής σου.
Της αγκαλιάς σου.”
“Πόσο ομορφαίνουν οι σκέψεις τις ψυχής μου σαν σε σκέφτονται.
Και σαν γυρίζω και δεν σε αντικρίζω όλα είναι ένα θολό χρώμα μέρας ή νύχτας.”
Ναι θα πάω στην θάλασσα μου.
Θα σε σκέφτομαι.
Θα κάνω πως πιστεύω ότι το απαλό αεράκι σου έφερε μηνύματα πως σε περιμένω και δεν με ξεγέλασε πάλι.
