~ 40 ~
Στα μάτια του ξεχώριζε συναισθήματα.
Δεν τον ήξερε, πρώτη φορά τον έβλεπε.
Κάπου θα τον είχε συναντήσει δεν μπορεί.
Και ήρθε ο έρωτας στην πρώτη ματιά.
Μοσχοβόλησαν άνθη του χειμώνα.
Στο ολόγιομο φεγγάρι μιας νυχτιάς.
Άστρα έκλεψαν την νύχτα.
Η κόρη με την μαρμαρωμένη καρδιά.
Ένιωσε στο στήθος της να μοσχοβολούν άνθη γιασεμιών.
Πέταγμα πεταλούδας, να έρχεται η άνοιξη.
Στην καρδιά του χειμώνα.
“Έλα μαζί μου, έχεις κάνει τρομερή εντύπωση στον Άλεξ.
Θέλει να σε γνωρίσει.
Να σου τον συστήσω.
Είναι ο καλύτερος χορευτής των εποχών.
Απορώ πως δεν έτυχε να τον συναντήσεις.”
Τον κοίταξε αινιγματικά.
Ναι είναι σίγουρη πρώτη φορά τον βλέπει.
Μα γιατί νιώθει ότι τον έχει ξανασυναντήσει.
Είναι σαν να τον ξέρει χρόνια.
Και αυτή η περίεργη ζεστασιά και ταυτόχρονα ένα ρίγος να την διαπερνά.
Να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη.
Λες και της έκλεψαν την μίλια.
“Μην στέκεσαι μαρμαρωμένη.”
Ναι ήταν πια σίγουρη πρώτη φορά δεν έτυχε ποτέ να τον δει ή να ακούσει κάτι για αυτόν.
Ένιωσε τόσο όμορφα μαζί του.
Μίλησαν για τα σχέδια του, την καριέρα του.
Το ξεκίνημα του, τα ταξίδια του στον κόσμο της μόδας και όχι μόνο.
Η δόξα που ήρθε ξαφνικά στην ζωή του.
Παρόλα αυτά έβλεπε έναν γλυκύτατο άντρα.
Με χιούμορ, κατανόηση, αλλά κάτι άλλο βαθύτερο ξεχώριζε.
Είχαν μείνει οι δυο τους να μιλούν όλη νύχτα.
“Ξημερώματα μας βρήκαν πάλι.”
