~ 53 ~
Ήταν αργά όταν γύρισε η Δανάη στο σπίτι.
Χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η Λάουρα.
“Δεν σε είδα απόψε, ήθελα να σου πω μια καληνύχτα.”
“Ημουν ως αργά με τον Νικόλα, μόλις μπηκα.”
“Χρειάζομαι μια φίλη, μπορώ να σε εμπιστευτώ.”
“Τι σε απασχολεί, γιατί είσαι προβληματισμένη;”
“Έρχομαι από το σπίτι σου.”
Δεν πρόλαβε ούτε ένα ζεστό μπάνιο να κάνει, το είχε ανάγκη εκείνη την στιγμή.
Ένιωθε εξαντλημένη.
Όταν χτύπησε το κουδούνι.
“Δεν νιώθω καλά, τα κρατάω όλα μέσα μου.
Έχω διπλή σχέση, δεν ξέρω τι να κάνω;”
H Δανάη δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Προσπάθησε να μην φανεί τη αντίδραση της.
“Δανάη έχω μπλέξει άσχημα, με τον Ιάκωβο είμαι χρόνια.
Γνώρισα πριν αρκετό καιρό έναν επιχειρηματία.
Συνεργάτης με το αφεντικό μου.
Κάθε μέρα ερχόταν στην δουλειά.
Σε μια στιγμή όλα έγιναν.
Άλλαξε η ζωή μου.
Μου είπε πόση απαραίτητη του είμαι.
Δανάη έχω διπλή ζωή και δεν έχω κάπου να το πω.”
Εκείνο το βράδυ η Δανάη κατάλαβε πως κάποιοι άνθρωποι είναι συναισθηματικά νεκροί.
Επαναλαμβάνουν όμορφες λέξεις, σκοτώνοντας την αξία τους.
Η Λάουρα είχε κάτι σαν αρρώστια πάνω της.
Γυναίκα που δεν έμαθε ποτέ να είναι φίλη, άνθρωπος, μα πάνω από όλα να νοιάζεται.
Ο φτηνός της έρωτας την έκανε να αισθάνεται πως έχει μια ξεχωριστή θέση στην ζωή.
Δεν καταλάβαινε ότι είναι σα κουφάρι που το τρώνε τα αγρίμια γιατί είναι εκτεθειμένο.
Ένα άδειο κουφάρι, να κρατά την εξωτερική του σάρκα αναλλοίωτη κλέβοντας από τους γύρω της λίγο από το συναίσθημα τους.
Κερδίζοντας μια προσωρινή τεχνιτή όμορφα φιλαρέσκειας.
Έχοντας έναν εγωιστικό χαρακτήρα τοποθετημένος μόνο στην σεξουαλική αποδοχή του κάθε καινούργιου ασήμαντου ανθρωπάκου που έβαζε στην ζωή της.
Γιατί πάνω από όλα “ο έρωτας και η αγάπη” είναι προνόμιο των συναισθηματικών ταλαιπωρημένων ψυχων.
Προσπαθούσε πολύ μαζί της να μην χαλάσει την ανύπαρκτη φιλία τους.
Έβλεπε την Λάουρα απέναντί της να της εξιστορεί γεγονότα και αισθανόταν “λύπηση”.
Γιατί τέτοιες ψυχές μόνο για λύπηση είναι.
