~ 59 ~
Η Πυθία καθόταν τέσσερα μέτρα κάτω από το περιβάλλοντα χώρο του εδάφους και κοντά της υπήρχε τρεχούμενο νερό.
Η Δανάη βρισκόταν ανάμεσα στις καλλιεργημένες γυναίκες που προορίζονταν για να πάρουν την θέση της Πυθίας.
Ξαφνικά είδε τον Πύθωνα να παίρνει σάρκα και οστά.
Ήταν τεράστιος, έβγαζε από το στόμα του φλόγες, λες και ήθελε να εκδικηθεί για τον θάνατό του.
Ο Απόλλωνας, Θεός του ήλιου, του φωτός, της μουσικής, της αλήθειας, της θεραπείας, της ποίησης και της προφητείας και ένας από τους πιο γνωστούς θεούς στην ελληνική μυθολογία. Γνωστός ως το ιδανικό της νεότητας και του αθλητισμού.
Ο Απόλλωνας ο γιος του Δία και της Λητούς, μαζί με την δίδυμη αδερφή του, η Άρτεμις, η θεά του φεγγαριού και του κυνηγιού.
Εμφανίστηκε μπροστά του σαν ασπίδα σωτηρίας.
Για άλλη μια φορά τραυμάτισε και θανάτωσε τον πύθωνα.
Την στιγμή που άκουσε το ονομά της για την διαδοχή της θέσης της Πυθίας, όλα άλλαξαν.
Σαν να ταξίδεψε σε μια στιγμή πίσω στην αρχαία Αθήνα.
Απαλλάσοντας από τα βαριά καθήκοντα της Πυθίας.
Στάθηκε στον Ιερό Βράχο και ακολούθησε τις Ιέρειες στον ναό του Ποσειδώνα,
Χάθηκε μες στον ναό.
Όταν ξαφνικά από ψηλά είδε τον Άλεξ να περνά από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
“Θέλω να τρέξω κοντά του, η ζωή μου του ανήκει.”
Έσκυψε στα πόδια της θεάς Αθηνάς, την παρακάλεσε για την αγάπη που ένιωθε για τον άντρα αυτόν.
Η Αθηνά έσκυψε και την στεφάνωσε με φύλλα ελιάς.
“Δύσκολο δρόμο διάλεξες, στρωμένος με ροδοπέταλα πάνω σε κακοτράχαλο βράχο.
Ας είναι αφού αυτό θέλεις.”
Βρέθηκαν να περπατούν μαζί στα στενά της όμορφης Αθήνας.
Δεν είχε νιώσει τέτοια ομορφιά στην ψυχή της.
Φορούσε λευκό φόρεμα ριγμένο πάνω της ένα κόκκινο χιτώνα.
Εφάρμοζε στο σώμα με την βοήθεια πόρπης.
Ο χιτώνας του άντρα ήταν πιο κοντός.
Ένα καπέλο “τον πέτασο” τον έκανε κομψό και όμορφο.
Τι γοητεία, τι ομορφιά χαρακτηρίζουν τον άντρα που την συνοδεύει.
“Χρυσηίς!”
Γύρισε πίσω και κοίταξε.
