~ 76 ~
Από την ένωση του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης που την έσωσε, αλλά και την έκανε δική του, γεννήθηκε ο ιδρυτής της Ναυπλίας, Ναύπλιος που μεγαλώνοντας ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του και έγινε ξακουστός θαλασσοπόρος. Σ’ ένα από τα ταξίδια του, η μοίρα ίσως ή το θέλημα του πατέρα του, τον έφερε στην μητρική του γη, την Αργολίδα.
Εκεί ο Ναύπλιος «έκτισε και ώκισε πάρ’ αυτή της βραχώδους χερσονήσου ήν εξελέξατο διά το οχυρόν και ευλίμενον της θέσεως την επώνυμον αυτώ πόλιν Ναυπλίαν».
Έτσι, αντικρινά του Άργους μια άλλη γειτόνισσα κι αδελφή πολιτεία γεννήθηκε από τα προϊστορικά χρόνια, «το μυρωμένο από θεϊκούς μύθους Ναύπλιον».
Πρώτη του φροντίδα ήταν να χτίσει ιερό αφιερωμένο στον πατέρα του Ποσειδώνα.
Έπειτα περιτείχισε την πόλη με ισχυρά κυκλώπεια τείχη, που την έκαναν απόρθητη από στεριά και θάλασσα. Νοσταλγός της παλιάς ναυτικής ζωής του ο Ναύπλιος, και γιος του θεού των κυμάτων, έχτισε το παλάτι του κοντά στο λιμάνι, για να νιώθει δίπλα του τον αχό, την αλμύρα και την απεραντοσύνη της θάλασσας.
Πόσες ιστορίες μπορούσες να θυμηθείς αλλά και πόσες να σε ταξιδέψουν σε κάθε Ελληνικό τόπο.
Υπερήφανη για την καταγωγή της, για την ιστορία της.
Κοίταξε τα άστρα ψηλά στον ουρανό.
Στα λίγα που φαίνονταν έκανε την δική της ευχή.
Από τις σκέψεις της την έφερε πίσω ο Άλεξ.
“Πρώτη μου φορά θα έχω λίγο χρόνο σε πρωινό ξύπνημα.
Τι θα έλεγες να ερχόσουν μαζί μου.”
Την ίδια στιγμή η Δανάη είχε ευχηθεί ακριβώς το ίδιο.
“Να έμεναν λίγο μαζί.”
Μόνο αυτό ζητούσε, να τον αισθάνεται δίπλα της.
Ήξερε πολύ καλά ότι κάτι περισσότερο θα της έφερνε “πόνο” και “ενοχές”.
Δεν ήταν φτιαγμένη να παραστρατεί, περήφανη, εγωίστρια κοιτούσε ίσια μπροστά.
Κρατούσε τα συναισθήματα της και την γνώμη της μόνο για αυτήν.
Έκανε λίγο πιο γρήγορο το βήμα της.
Περπάτησε λίγο μπροστά από τον Άλεξ.
“Μάλλον εδώ πρέπει να σε καληνυχτίσω.
Θα σε δω το πρωί.”
Ίσως ο Άλεξ να είχε κάτι άλλο στο μυαλό του, ίσως και τίποτα.
Δεν θα το μάθαινε ποτέ.
Το μόνο που ήθελε να ξεφύγει από την δύσκολη θέση της στιγμής μιας “καληνύχτας.”
Μπορεί να την πρόδιδαν τα συναισθήματα της, ποιος ξέρει.
