~ 58 ~
Τα πήραν οι αέρηδες να ψάξει που;
Γονάτισε και φώναξε το όνομα του.
“Άλεξ!”
Τίποτα δεν μπορούσε να την βοηθήσει εκείνη την στιγμή.
Σαν οι θεοί να θέλουν να την τιμωρήσουν.
Για ποιο λόγο;
Γιατί, τι έφταιξε;
Σ’ όλη της την ζωή ήταν προσεκτική.
Παρέμεινε πιστή σ’ ότι διδάχτηκε.
Γιατί καρδιά μου, πονάς και είσαι μόνη.
Πνιγόταν, το δωμάτιο δεν την χωρούσε.
Πήρε στα χέρια της ένα μισοτελειωμένο κείμενο.
Ταλαιπωρημένη και ξάγρυπνη καθώς ήταν μόλις που πρόλαβε να διαβάσει την αρχή μιας σελίδας.
“Η νεράιδα της νύχτας μόλις είδε τον αγαπημένο της τον αγκάλιασε τόσο σφιχτά, τόσο που σταμάτησε η καρδιά της να χτυπά.
Αερικό, μόνο στο σκοτάδι μπορούσε να αγαπήσει να ερωτευτεί.
Στην ανατολή και στο φως του ήλιου όλα άλλαζαν.
Ο κόσμος γινόταν ψεύτικος, αφιλόξενος.
Στο σκοτάδι μπορούσε να ζήσει τον έρωτα της, αυτόν με τα υπέροχα μάτια και μια ψυχή διαφορετική, ανώτερη, που έκρυβε και αναζητούσε την αληθινή αγάπη!
Αγάπη που μόνο αυτή μπορούσε να του δώσει!”
Το όνειρο
Βρέθηκε να τριγυρίζει σε γνωστά μέρη.
Κάτι είχε αλλάξει, τα ερείπια είχαν αναστηλωθεί.
Τριγυρνούσε στους χώρους της αρχαίας Ελλάδας σαν μια οπτασία.
Οι άντρες κυριαρχούσαν.
Παρόλο αυτά επικρατούσε το πρόσωπο μιας γυναίκας.
Το γνώριζε καλά αυτό το μέρος, το είχε επισκεφτεί τελευταία.
Οι Δελφοί το κέντρο της γης ή σύμφωνα με τον Δία ο ομφαλός της γης.
Ο θρύλος λέει ότι ένα τεράστιο φίδι ο πύθωνας τον θανάτωσε ο Απόλλωνας.
Έπεσε σε μια ρωγμή στο έδαφος και όσο το σώμα του ήταν σε αποσύνθεση αναδυόταν ατμοί.
Όποιος στεκόταν σ’ αυτήν την ρωγμή έπεφτε ξαφνικά σε μια έκσταση.
Πίστευαν ότι τα άτομα αυτά τα κυρίευε ο Απόλλωνας.
Στο σημείο αυτό έγινε βωμός στον οποίο ένα άτομο μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον άλλο κόσμο.
Η μάντισσα Πυθία που πήρε το όνομα της από το φίδι.
Στην αρχή ήταν μια αγνή νεαρή σεμνή και ενάρετη παρθένα.
Αργότερα για την θέση αυτή επέλεγαν καλλιεργημένες γυναίκες.
